Ο… κακός (ευρωπαϊκός) λύκος

Του Δημήτρη Μυ
Οι… αφελείς κοκκινοσκουφίτσες του ευρωπαϊκού νότου έχουν ήδη αντιληφθεί πως τα… φρου- φρου  και αρώματά τους, των τελευταίων δεκαετιών  χρυσοπληρώθηκαν με δανεικά. Με αυτή την οικονομική συμπεριφορά ο ευρωπαϊκός νότος «έστελνε» χρήμα  στο ευρωπαϊκό κέντρο, δημιουργώντας  τα γερμανικά και άλλα βορειο-ευρωπαϊκά πλεονάσματα. Καθώς, η ροή χρήματος στέρεψε, το μόνο που φαίνεται να συνδέει τον νότο με το ευρωπαικό κέντρο είναι η πολιτική κρίση. Κρίση, η οποία απειλεί να τινάξει στον αέρα –κυριολεκτικά- ολόκληρη την ευρωπαϊκή ήπειρο.
Προς μια γερμανική Ευρώπη
Είναι προφανές από την ειδησεογραφία ότι η κρίση στην ευρωζώνη έχει επεκταθεί πέρα από τη σφαίρα της οικονομίας. Οι επιβεβλημένες --απ έξω και στο όριο της νομημότητας-- κυβερνητικές αλλαγές,  σε Ελλάδα και Ιταλία, περιγράφουν την απροκάλυπτη ωμή δύναμη που ασκούν οι γερμανοί προκειμένου να επιβάλλουν τον πολιτικό τους έλεγχο στην Ευρωζώνη. Έναν έλεγχο ο οποίος θα διαφυλάξει τα κέρδη που εξασφάλισαν από την αφαίμαξη του νότου και θα  διευρύνει- διαιωνίσει την κατάσταση υποτέλειας της ευρωπαικής περιφέρειας προς το γερμανικό κέντρο.
Για αυτόν ακριβώς το λόγο έχει ξεκινήσει μια ταχύτατη διαδικασία αλλαγής των ευρωπαικών Συνθηκών. Αφορμή για την προσπάθεια της δημιουργίας μιας γερμανικής ευρώπης, είναι ο κίνδυνος που απειλεί την ύπαρξη του ευρώ. Επί της ουσίας, ωστόσο, η δημιουργία, μέσα από την αλλαγή των συνθηκών, μιας γερμανικής ευώπης, αντανακλά και περιγράφει τον βαθύτερο στόχο του Βερολίνου, ο οποίος ελάχιστα διαφέρει από τον στόχο που έθεσε το τρίτο ράιχ και επεχείρησε να τον πετύχει με κάθε τρόπο και μέσο, συμπεριλαμβανομένου και του πολέμου.
Αυτές τις μέρες διαβάζουμε για τον μέγιστο κίνδυνο που διατρέχει το ευρώ και τη ν ετοιμότητα Μέρκελ και Σαρκοζί να προτείνουν αλλαγές-εξπρες στις συνθήκες ώστε να αποφευχθούν τα χειρότερα.
Δημοσίευμα της Bild επικαλούμενο διπλωματικές πηγές στο Βερολίνο αναφέρει ότι οι ηγέτες του γαλλογερμανικού άξονα θα παρουσιάσουν τα σχέδια τους στην σύνοδο κορυφής στις 8-9 Δεκεμβρίου, επιδιώκοντας οι αλλαγές να συμφωνηθούν και να ισχύσουν το αργότερο ως τον ερχόμενο Φεβρουάριο.

Βαθιές διαιρέσεις
Οπως όλα δείχνουν  μέσα στο ερχόμενο διάστημα  θα τεθεί υπό σοβαρή δοκιμασία η αντοχή του ευρώ, καθώς και η συνοχή του ευρωπαϊκού πολιτικού οικοδομήματος. Δεν χρειάζεται,   να είναι κανείς ειδικός για να αντιληφθεί πως  αυτό που βιώσαμε ως Ευρωπαϊκή Ενωση, διαλύεται και μάλιστα με τρομακτική ταχύτητα. Η οικονομική αποσύνθεση που εκδηλώνεται ως δημοσιονομική κρίση και κρίση δανεισμού είναι η μια βασική πτυχή της αποσάθρωσης του ευρωπαϊκού «οικοδομήματος». Ταυτόχρονα παρακολουθούμε, αν όχι και σε πρώτο πλάνο, την  αναδιάταξη των πολιτικών ισορροπιών και συμμαχιών στην γηραιά Ήπειρο. Με πιο απλά λόγια, βλέπουμε την «ισχυρή Ευρώπη» της Ενωσης και της Ευρωζώνης να αδυνατεί να διασώσει το κοινό νόμισμα (ευρώ)  που σε έναν βαθμό αποτελεί και τον συνεκτικό της κρίκο. Αυτή η αδυναμία, οδηγεί- υποχρεώνει  τα κράτη μέλη  να αναζητήσουν ασφαλέστερες συμμαχίες και σχέσεις μέσα από τις οποίες θα προστατέψουν τα ιδιαίτερα συμφέροντά τους. Αυτό συμβαίνει και εντός της ευρωζώνης (κέντρο- ευρωπαικός νότος ή περιφέρεια) κα εκτός. Εκτός της ευωζώνης μάλιστα, οι εξελίξεις είναι πιο σαφείς και ευδιάκριτες…
Η Πολωνία  καθώς έχει βιώσει στο πετσί της  με κατοχή και διαμελισμούς το παιχνίδι των ισχυρών στην ευρωπαική σκακιέρα είναι ένα καλό σημερινό παράδειγμα  για το πως μια χώρα απομακρύνεται από το ευρωπαϊκό «όραμα» βλέποντας  την επερχόμενη αλλαγή των γεωπολιτικών  συσχετισμών.  Πέρασε μάλλον απαρατήρητο, αλλά είναι γεγονός ότι αμερικανικοί πύραυλοι Patriot  έχουν ήδη εγκατασταθεί στο Πολωνικό έδαφος! Διαθεσιμότητα ανάλογη με την πολωνική για ένταξή τους στην αμερικανική αντιπυραυλική ασπίδα προστασίας (από ποιον εχθρό άραγε;)  έχουν επιδείξει οι βαλκανικές χώρες μηδέ της Ελλάδος εξαιρουμένης, καθώς και η Τσεχία και  η Ουγγαρία.
Στοιχειώδης γνώση της ιστορίας οδηγεί στο βάσιμο συμπέρασμα ότι οι ανθρώπινες κοινωνίες στην ουσία δεν έχουν πραγματοποιήσει βήματα προόδου αναφορικά με τους τρόπους επίλυσης των διαφορών τους. Η πολιτική, κατά κανόνα, συνεχίζεται με άλλα μέσα(δηλαδή με πόλεμο) κάθε φορά που εμφανίζονται δισεπίλυτα προβλήματα, όπως αυτό της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης που βιώνουμε. Ο πόλεμος, προς το παρόν είναι περιορισμένος στο οικονομικό πεδίο. Ωστόσο, δε μπορούμε να κάνουμε πως δε βλέπουμε κινήσεις κρατών, οι οποίες θυμίζουν διαδικασίες οργάνωσης συμμαχιών για την αντιμετώπιση κοινών εχθρών.
Στην προκειμένη περίπτωση, αρχίζει να γίνεται σαφές ότι οι χώρες μέλη της ΕΕ και της ευρωζώνης δεν αντιλαμβάνονται με τον ίδιο τρόπο το κοινό τους συμφέρον. Το πρόβλημα που ανέδειξε η εξάπλωση της οικονομικής κρίσης στην Ευρώπη είναι ακριβώς η απουσία ενός κοινού ευρωπαικού πολιτικού οράματος που θα συνδέει άρρηκτα τα κράτη μέλη της ΕΕ. Δυστυχώς, η ΕΕ δεν κατάφερε ούτε να εμπνεύσει κάποιο κοινό πολιτικό όραμα- στόχο, ούτε πολύ περισσότερο να διαμορφώσει εκείνα τα απαραίτητα κοινά διπλωματικά και στρατιωτικά μέσα για να το υλοποιήσει.
Αντίθετα, ο ευρωπαϊκός χάρτινος πύργος εμφανίζεται να κλυδωνίζεται συθέμελα στην πρώτη σοβαρή καταιγίδα και οι ευρωπαίοι ένοικοι πανικόβλητοι να αναζητούν προστατευτικές (πυραυλικές ή άλλες) ασπίδες για να διασώσουν ό,τι ορίζουν ως ιδιαίτερο εθνικό τους συμφέρον.
...κάπως έτσι λοιπόν, στο  ευρωπαικό παραμύθι αρχίζει να επανεμφανίζεται στη σκηνή ο κακός ο λύκος. Δηλαδή, οι  διαιρέσεις, τα συμφέροντα, οι συγκρούσεις. Με άλλα λόγια η πολιτική, η οποία, δυστυχώς, ουδέποτε εγκατέλειψε το «δικαίωμά» της να συνεχίζεται  με άλλα (πολεμικά) μέσα…