Η ΕΕ είναι μια αυτοκρατορία και οι αυτοκρατορίες οδηγούν σε πόλεμο

Συχνά ακούμε ότι η ΕΕ έχει φέρει την ειρήνη στην Ευρώπη. Ωστόσο ο ιστορικός Thierry Baudet πιστεύει το αντίθετο.

Υποστηρίζει ότι όσο τα κράτη παραδίδουν περισσότερη εθνική κυριαρχία τόσο θα πλησιάζουν στη σύγκρουση. Οι Ευρωπαϊστές διατείνονται ότι ο εθνικισμός οδηγεί σε πόλεμο. Ευγενής στόχος της ΕΕ είναι η διατήρηση της ειρήνης; συνθήκη τόσο σπουδαία για την οποία αξίζει το όποιο έλλειμμα δημοκρατίας χαρακτηρίζει σήμερα την ΕΕ. Για τον Baudet ο εθνικισμός δεν οδηγεί σε πόλεμο, το αντίθετο η τάση να επιβληθούν επαχθείς κανόνες στους πολίτες οδηγεί σε πόλεμο. Ο Φασισμός και ο Ναζισμός χτίστηκαν επάνω στην προσπάθεια να δημιουργηθεί μια ενιαία Ευρώπη. Αν κατάφερνε η Ευρώπη να αγγίξει κάποιου είδους πολιτική ενότητα θα κατάφερνε για μια ακόμη φορά να επεκτείνει τη δύναμη της στον υπόλοιπο κόσμο.

Η νέα Ρωμαϊκή αυτοκρατορία του Μουσολίνι
Ο Vidkun Quisling είπε ότι θα ήταν καλό να φτιάξουμε μια Ευρώπη που δε θα σπαταλά αίμα σε συγκρούσεις. Και ο Γκέμπελς τον Σεπτέμβρη του 1940 διαβεβαίωνε το πλήθος ότι σε 50 χρόνια δε θα υπάρχει λόγος να σκεφτόμαστε με όρους έθνους-κράτους. Το 1977, ο ιστορικός Seton-Watson του πανεπιστημίου της Οξφόρδης κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι προθέσεις του Χίτλερ δε θα μπορούσαν να ενταχθούν στον γερμανικό εθνικισμό. Ο στόχος του ήταν η κατάκτηση όλης της Ευρώπης προς ενοποίηση της ηπείρου. Από τη μεριά του ο Μουσολίνι φαντασιωνόταν την ίδρυση μιας νέας Ρωμαϊκής αυτοκρατορία ενώ οι Ιάπωνες επεδίωκαν να δημιουργήσουν την Ανατολική Σφαίρα Ευημερίας.

Οι πατέρες της ΕΕ
Αξιοσημείωτο είναι ότι το 1938 ο Ρόμπερ Σούμαν , ως μέλος της γαλλικής βουλής που εκπροσωπούσε τη Λορένη, υποστήριξε την προσάρτηση μέρους της Τσεχοσλοβακίας στην Χιτλερική Γερμανία. Ενθάρρυνε τη στενότερη συνεργασία μεταξύ του Χίτλέρ και του Μουσολίνι και έδωσε συμπαράσταση στην κυβέρνηση Πεταίν.

Ο Ζαν Μονέ τα χρόνια του πολέμου βρισκόταν στο Λονδίνο όπου προσπαθούσε να παρεμποδίσει τη μετάδοση νέων από τον Ντε Γκόλ.
Ο εθνικισμός επιστρατεύτηκε ως η αιτία και του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Σύμφωνα με τον Βaudet είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι ο πόλεμος ξέσπασε σε μια εποχή που η παν-εθνική εκδοχή του κόσμου ήταν επικρατούσα και εκφραζόταν από την Αυστρο-Ουγγαρία. Η άρνηση της Αυστρο-Ουγγαρίας να παρέχει ανεξαρτησία στους Σέρβους της Βοσνίας, πυροδότησε τον πόλεμο.

Η πολιτική ενότητα ως πηγή εντάσεων
Για τον ιστορικό, το μάθημα από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο είναι ότι μια κεντρική κυβέρνηση είναι πηγή εντάσεων. Αντίθετα η αρχή του αυτο-προσδιορισμού, όπως παρουσιάστηκε από τον Πρόεδρο Ουίλσον βγήκε κερδισμένη.

Πίσω στην ιστορία αρκεί να ασχοληθεί κανείς με τους Ναπολεόντειους Πολέμους για να αντιληφθεί ότι η επιθυμία να επιβληθούν κοινοί θεσμοί στους πολίτες της Ευρώπης, χωρίς τη θέληση τους, οδηγούσε σε πολέμους. Για την ευημερία της Ευρώπης ο Ναπολέων ήθελε να εφαρμόσει κοινό ευρωπαϊκό νόμο, ανώτατο δικαστήριο για την Ευρώπη και κοινό νόμισμα.

Ο Baudet επισημαίνει ότι η Ευρώπη μονάχα τα τελευταία πενήντα χρόνια δεν έχει εμπλακεί σε πόλεμο. Και ότι λίγο πριν μαχόταν μια ακόμη πανεθνική ιδεολογία αυτή του κομμουνισμού της Σοβιετικής Ένωσης.

Η προσπάθεια στην ΕΕ να εδραιωθεί η ευρωπαϊκή πολιτική ενότητα είναι πηγή έντασης καθώς ολοένα και περισσότεροι πολιτικοί σχηματισμοί (ήδη υπάρχοντες και νεοϊδρυθέντες) εναντιώνονται σε αυτή την τάση.

Η δυσπιστία ανάμεσα στους Βορειοευρωπαίους και τους Νοτιοευρωπαίους βαθαίνει επικίνδυνα.


Σύμφωνα με τον ιστορικό Baudet αυτό που χρειαζόμαστε δεν είναι μια υπερκείμενη εξουσία αλλά μια Ευρώπη των εθνών-κρατών που θα σέβεται τις διαφορές μεταξύ των εθνών φροντίζοντας παράλληλα να βρίσκει συνισταμένη συνεργασίας και συμφερόντων.

Κινείται σε αντίθετη φορά από αυτή της σημερινής Ευρώπης και υποστηρίζει ότι το κοινό νόμισμα πρέπει να καταργηθεί για να «αναπνεύσει» η νομισματική πολιτική των κρατών και ένα είδος χαλαρού ελέγχου μεταξύ των κρατών-μελών πρέπει να επανέλθει.



Περίληψη – Μετάφραση Ελπινίκη Καρακώστα

από presseurop