Να πώς εκκολάπτονται οι νέοι Τσολάκογλου του έθνους

του Δημήτρη Καζάκη

Ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ κατέθεσε στεφάνι στη μνήμη των ναζί κατακτητών σε μια πρωτοφανή επίδειξη εθνικής υποτέλειας. Την Κυριακή 16 Νοεμβρίου η Γερμανική πρεσβεία οργάνωσε εκδήλωση μνήμης στο στρατιωτικό νεκροταφείο  των ναζί που σκοτώθηκαν στην ελληνική επικράτεια κατά τον πόλεμο και την κατοχή. Το συγκεκριμένο στρατιωτικό νεκροταφείο βρίσκεται σε ακατοίκητη περιοχή του Διονύσου και είναι ένα από τα δυο στρατιωτικά νεκροταφεία που υπάρχουν στον Ελλαδικό χώρο. Το άλλο βρίσκεται στο Μάλεμε. Στο νεκροταφείο του Διονύσου βρίσκονται 9.973 νεκροί στρατιώτες των ναζιστικών δυνάμεων κατοχής της Ελλάδας.

Τα προηγούμενα χρόνια οι εκδηλώσεις μνήμης στο νεκροταφείο φρόντιζαν να κρατούν ιδιαίτερα χαμηλό προφίλ σε κλειστό κύκλο και αφορούσαν κυρίως μνημόσυνα από συγγενείς των νεκρών. Βλέπετε το κοινό περί δικαίου αίσθημα των Ελλήνων, ήταν ακόμη ζωντανό. Οι μνήμες των σφαγών και των θυμάτων από τον ναζί κατακτητή, ήταν και παρέμεναν νωπές. Οι Έλληνες είχαν τα περισσότερα θύματα και τις μεγαλύτερες καταστροφές από τους ναζί από οποιαδήποτε άλλη κατεχόμενη χώρα στην Ευρώπη. Και χάρις στις κυβερνήσεις υποτέλειας της Ελλάδας οι νεκροί και οι θυσίες έχουν παραμείνει έως σήμερα ανεκπλήρωτες.

Το γιατί βέβαια παρέμειναν τα δυο αυτά στρατιωτικά νεκροταφεία των Γερμανών κατακτητών στο ελληνικό έδαφος, σχετίζεται πρωτίστως με πολιτικές σκοπιμότητες. Οι Γερμανοί ακόμη και με τους νεκρούς τους θέλησαν να διατηρήσουν την στρατιωτική τους παρουσία στην Ελλάδα. Οι παλιοί δοσίλογοι και συνεργάτες τους παρέμειναν στη διακυβέρνηση της Ελλάδας κι έτσι καταλήξαμε με τα Γερμανικά νεκροταφεία, ενώ δεν υπάρχει - τουλάχιστον επίσημα - στρατιωτικό νεκροταφείο ούτε των Ιταλών, ούτε των Βούλγαρων κατακτητών της ίδιας περιόδου. Τα μόνα άλλα νεκροταφεία ξένων στρατιωτών που υπάρχουν στο ελληνικό έδαφος είναι των συμμάχων.

Φέτος όμως η Γερμανική πρεσβεία θέλησε να κάνει στρατιωτικό και πολιτικό μνημόσυνο για τους νεκρούς στρατιώτες των ναζί. Ζήτησε μάλιστα από το Επιτελείο να σταλεί ορθόδοξος ιερέας για να τελέση επιμνημόσυνη δέηση με όλο το θρησκευτικό τυπικό. Έτσι κι έγινε. Στάλθηκε από το Επιτελείο στρατιωτικός ιερέας ο οποίος και πρωτοστάτησε στην όλη τελετή. Μάλιστα, ρίγη συγκίνησης - όχι βέβαια εθνικής - τον κατέλαβαν όταν ο Γερμανός πρέσβης ζήτησε "συγνώμη" για τις θηριωδίες και τα εγκλήματα κατά του ελληνικού λαού, που επίσημα η Γερμανία δεν έχει αναγνωρίσει ακόμη.

Την έκπληξη όμως έκανε ο Μιχαήλ Κωσταράκος, αρχηγός του ΓΕΕΘΑ, ο οποίος όχι μόνο παραβρέθηκε στην τελετή, αλλά κατάθεσε στεφάνι στη μνήμη των ναζί στρατιωτών. Με τον τρόπο αυτό, προφανώς, ο κ. Κωσταράκος έδωσε τα διαπιστευτήριά του σ' εκείνους που φρόντισαν να αναδειχθεί σε νέο πρόεδρο της Στρατιωτικής Επιτροπής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μόλις τρεις ημέρες νωρίτερα. Βεβαίως, τον κ. Κωσταράκο δεν θα τον δείτε ποτέ σε αντίστοιχες εκδηλώσεις τιμής στην εθνική αντίσταση του ελληνικού λαού. Ούτε να καταθέτει στεφάνι σε μνημεία της εθνικής αντίστασης. Τέτοιες ευαισθησίες δεν διαθέτει. Άλλωστε το εθνόσημο που φέρει στη στολή του, είναι διακοσμητικό. Απ' ότι φαίνεται δεν σημαίνει τίποτε για τον ίδιο και τους επιτελείο των ενόπλων δυνάμεων.

Αυτή η πρωτοφανής ενέργεια, κορυφαίο δείγμα εθελοδουλείας και υποτέλειας, εντάσσεται στην προσπάθεια της επίσημης Γερμανίας να αποκαθάρει το παρελθόν της από το ναζιστικό στίγμα. Στη συγκεκριμένη εκδήλωση παραβρέθηκαν κι άλλοι ανώτεροι αξιωματικοί των ελληνικών(;) ενόπλων δυνάμεων, στρατιωτικοί ακόλουθοι των χωρών του ΝΑΤΟ, κοκ. Το μήνυμα είναι σαφές. Ο πόλεμος και η κατοχή δεν είχαν πολιτικό και ιδεολογικό περιεχόμενο. Δεν ήταν ένας πόλεμος λαϊκός, απελευθερωτικός εναντίον των ορδών του φασισμού και του ναζισμού, αλλά ένας διακρατικός πόλεμος με νικητές και ηττημένους. Κι έτσι στην εκδήλωση οι νικητές τιμούσαν του ηττημένους.

Ποιον ακριβώς αντιπροσώπευε ο κ. Κωσταράκος και οι επιτελείς του στην συγκεκριμένη εκδήλωση; Πάντως όχι την Ελλάδα και τους Έλληνες. Μόνο τους δοσίλογους στραγηγούς εκπροσωπούσαν που υπονόμευσαν την μαχητική διάθεση του στρατού και τελικά υπέγραψαν την συνθηκολόγηση των ελληνικών όπλων μπροστά στις χιτλερικές ορδές. Το λέμε αυτό γιατί μόνο αυτοί, μόνο οι δοσίλογοι στρατηγοί, αντιλήφθησαν τον πόλεμο ως διακρατικό κι όχι ως πατριωτικό και εθνικοαπελευθερωτικό, ως πόλεμο μέχρις εσχάτων του ελληνικού λαού.

Και μόνο η παρουσία του κ. Κωσταράκου δικαιώνει τη στάση της επίσημης Γερμανίας που ακόμη και σήμερα επιμένει ότι τα θύματα από τις θηριωδίες των ναζί κατακτητών ήταν "νόμιμες" ενέργειες ενάντια στην "παράνομη" αντίσταση του ελληνικού λαού. Γι' αυτό και αρνείται να δικαιώσει τα αιτήματα για τις πολεμικές αποζημιώσεις και το κατοχικό αναγκαστικό δάνειο υπέρ των κατακτητών. Φανταστείτε ότι ο κ. Κωσταράκος κατέθεσε στεφάνι προς τιμήν μιας χώρας, που όχι μόνο άσκησε φρικτή κατοχή σε βάρος της Ελλάδας, αλλά αρνείται ακόμη και σήμερα να υπογράψει συνθήκη ειρήνης με τη χώρα μας. Όπως έχει κάνει με όλες τις άλλες νικήτριες χώρες μετά το τέλος του πολέμου.

Κι έτσι ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ τιμά τους στρατιώτες του κατακτητή και αποδέχεται την χλεύη της "συγνώμης" του εκπροσώπου μιας χώρας που αρνείται πεισματικά να άρει το καθεστώς εμπόλεμης δύναμης με την Ελλάδα. Γιατί άραγε; Μήπως για να βρουν δικαιολογία μιας νέας στρατιωτικής κατοχής της χώρας; Αυτή τη φορά προς όφελος του ευρώ και της ευρωπαικής ολοκλήρωσης; Πάντως αν το σχεδιάζουν τα επιτελεία των Βρυξελλων και του Βερολίνου, ξέρουν από τώρα σε ποιους νέους Τσολάκογλου μπορούν να στηριχθούν.

Πηγή: Δημήτρης Καζάκης