του Μενελάου ΤασιόπουλουΗ κυβέρνηση Μόντι καταρρέει. Το πιθανότερο είναι το φθινόπωρο η Ιταλία να πάει σε εκλογές, με στόχο τον σχηματισμό πολιτικής κυβέρνησης. Τα κόμματα και εκεί επιστρέφουν. Το αυτοκρατορικό σχέδιο της Γερμανίας κινδυνεύει...
Που κατά βάση εγκλωβίσθηκε η κυβέρνηση Μόντι; Στο πιο απλό. Δεν διαθέτει κονδύλια, στη βάση της δημοσιονομικής πειθαρχίας, για ανάπτυξη. Από το newsbomb.gr, πολύ έγκαιρα είχαμε καταγράψει το αρνητικό κλίμα που επικρατεί τον τελευταίο καιρό στους κύκλους της Ένωσης Βιομηχάνων της Ιταλίας, της 6ης σε ισχύ οικονομίας στον κόσμο, για την κυβέρνηση τεχνοκρατών.
Οι Ιταλοί βιομήχανοι έχουν κάθε λόγο να αντιμετωπίζουν με μεγάλο σκεπτικισμό, τα όσα συμβαίνουν στη χώρα τους, στη βάση της ευρωπαϊκής ενοποίησης. Βλέπουν την βιομηχανία τους, να πολιορκείται και να «αλώνεται» από τους Γερμανούς και τους Γάλλους, είτε είναι η μόδα και ντιζάιν, είτε η βαριά αυτοκινητοβιομηχανία. Κανονισμοί, οδηγίες και φθηνά παιχνίδια αθέμιτου ανταγωνισμού, δείχνουν μια πραγματικότητα καθόλου ποιητική για την Ένωση. Τι θα κάνουν οι Ιταλοί; Θα στείλουν στο σπίτι τους τεχνοκράτες και θα αναδείξουν τους πολιτικούς που θα εγγυηθούν στους βιομήχανούς την εθνική επιβίωση και στους εργαζόμενους, το δικαίωμα τους στην ευημερία.
Στην παρούσα φάση, στους διαδρόμους των Βρυξελλών επικρατεί μια διάχυτη και μάλλον αδικαιολόγητη αισιοδοξία, ότι η Γερμανία θα υποχωρήσει και θα δεχθεί την συγκρότηση Ευρωπαϊκού Ταμείου για τη κοινή διαχείριση μέρους του χρέους. Το πιθανότερο είναι τελικά η ευρωζώνη, να διατηρηθεί στη ζωή, εφαρμόζοντας «συνταγές», που πρώτη η Goldman Sach, συγκρότησε και προέβαλε. Για παράδειγμα το χρέος κάθε χώρας μέχρι το 60% του ΑΕΠ, είναι επιτρεπτό από τη Συνθήκη της Λισαβόνας. Οπότε μέχρι του επιπέδου αυτού το χρέος κάθε χώρας μπορεί να χαρακτηρισθεί ευρωπαϊκό και να αντιμετωπισθεί με ευρωομόλογα. Από εκεί και πάνω το χρέος κάθε χώρας, θα κηρυχθεί εθνικό και θα αντιμετωπισθεί με ίδιες δυνάμεις ή με Μνημόνια.
Το παιχνίδι που κάνει η Γερμανία είναι αυτοκρατορικό στην Ευρώπη, στη βάση των καθυστερήσεων που ακολουθεί. Αφήνει τη μία χώρα μετά την άλλη να πέφτει, είτε έχει πρόβλημα στην οικονομία της είτε στις τράπεζες, σε παγίδα χρέους και δανεισμού. Κάθε οικονομία που καταρρέει, ως προς την πιστοληπτική της αξιολόγηση χάνει κεφάλαια και καταθέσεις. Η συνολική ανασφάλεια για την προοπτική της ευρωζώνης οδηγεί τα κεφάλια και τις καταθέσεις στην πιο ισχυρή οικονομία την Γερμανική. Επίσης τα επιτόκια που δανείζεται χρήμα η Γερμανία είναι πλέον μηδενικά. Αντίθετα τα επιτόκια που δανείζεται η πλειοψηφία των χωρών της ευρωζώνης από τοκογλυφικά μέχρι απαγορευτικά. Το αποτέλεσμα είναι ότι η Γερμανία συγκεντρώνει στη χώρα της, τόσο τον εσωτερικό πλούτο, όσο και τις επενδύσεις από έξω . Η κατάληξη είναι ότι οι τράπεζες και οι βιομηχανίες της Γερμανίας , έχουν όλη την ευχέρεια να εξαγοράσουν υποδομές, παραγωγική βάση , συσσωρευμένο πλούτο , από όλους τους υπόλοιπους. Η Γερμανία, με τον τρόπο αυτό θα γίνει πολιτικά, οικονομικά, επιχειρηματικά και διεθνοπολιτικά η κεντρική και μοναδική δύναμη της Ευρώπης.
Παίζοντας στις καθυστερήσεις, με μια Ευρώπη δύο ταχυτήτων και με μηχανισμούς στήριξης που δεν επαρκούν για να λύσουν τα προβλήματα των επιμέρους οικονομιών, έχοντας προωθήσει ήδη εκβιαστικά τη νέα Συνθήκη του Ευρώ, που καταργεί κυβερνήσεις και εθνικές οικονομίες, καταλήγουμε εκ των πραγμάτων σε μια απολύτως και εκ των συνθηκών Γερμανική Ευρώπη.
Τα έθνη- κράτη «συγχωνεύονται» και δεν έχουν περιθώρια διαπραγμάτευσης οι κυβερνήσεις τους. Στο τέλος μπορεί να φθάσουμε και στην πολιτική Ένωση , όπου ο Πρόεδρος της Ευρώπης θα είναι Γερμανός ή τουλάχιστον θα έχει την έγκριση των Γερμανών η επιλογή του, η Κομισιόν θα είναι μια στρατιά απεθνικοποιημένων – καλοπληρωμένων γραφειοκρατών υπό γερμανική Διοίκηση και το ευρωκοινοβούλιο μια λέσχη «προθύμων» πολιτικών της Γερμανική Ευρώπης, με εθνικές ταυτότητες, ως άλλοθι των ομόσπονδων χωρών.
Οι Γερμανοί έχουν κάθε λόγο να καθυστερούν υπολογίζοντας στην κρίση που δείχνει ότι θα χτυπήσει τους αγγλοσάξονες μέσα στο φθινόπωρο. Με την Αμερική εγκλωβισμένη σε εκλογές και αστάθεια και το Ηνωμένο Βασίλειο, χωρίς ουσιαστικά δημόσια περιουσία και τεράστιο δημόσιο χρέος, να χάνει την δυνατότητα παρέμβασης στα ευρωπαϊκά δεδομένα, η Γερμανία θα τρέξει, να κεφαλαιοποιήσει τα οφέλη της στην ευρωζώνη και να καταστήσει το έθνος της και θεσμικά, μη αναστρέψιμα, κυρίαρχο. Με λίγη τύχη θα ελέγξει και τις δύο ταχύτητες στην Ευρώπη και κανείς, ούτε οι Αμερικανοί, δεν θα μπορέσουν να αμφισβητήσουν την ισχύ της.
Αντίθετα η Γερμανία μπορεί να πετύχει, μέσα από την οικονομική αποσταθεροποίηση των ΗΠΑ, να αποκτήσουν πλεονέκτημα οι Ρεπουμπλικάνοι, που στις παρούσες συνθήκες έχουν δόγμα απομονωτισμού με την Ευρώπη, πολύ πιο ισχυρό από τους Δημοκρατικούς και τον Πρόεδρο Ομπάμα, με δεδομένο ότι ο στρατηγικός προσανατολισμός των ΗΠΑ έχει στραφεί στην Ασία και τον Ειρηνικό, αντί της Ευρώπης.
Η Γερμανία πριν ακόμη τελειώσει ο επόμενος χειμώνας, θα έχει επιστρέψει στην Αμερική της κρίση που άρχισε από τις αγορές της Γουόλ Στριτ το 2008 και θα είναι ελεύθερη και απολύτως ισχυρή να επιβάλει τη βούληση της στην Ευρώπη. Τότε δεν θα μιλάμε για την ευρωζώνη, αλλά για μια στρατηγική σχέση, μια «Ιερή Συμμαχία» εκτός των ναυτικών δυνάμεων, που θα προκύψει μεταξύ της βιομηχανικής Ευρωπαϊκής Γερμανίας και της Ρωσίας, κυρίαρχης δύναμης στην Ευρασία, με τεράστια επάρκεια σε πρώτες ύλες και την ουδέτερη Ελβετία, το παγκόσμιο θησαυροφυλάκιο και την βάση των εκτός ευρώ διεθνών τραπεζών. Με τον τρόπο αυτό η Γερμανία θα μπορεί να «παίζει» με τρία διαφορετικά νομίσματα στο πέρασμα της στην Κίνα, αλλά και απέναντι στο αλαζονικό και πληθωριστικό δολάριο.
Σε έναν ορίζοντα μάλιστα μέχρι το 2018-2020 αν η Γερμανία έχει επιβληθεί στα Ευρωπαϊκά Έθνη , ενδεχομένως η κρίση συνοχής , μέσα από την σκληρή οικονομική ύφεση ,μπορεί να περάσει στις ΗΠΑ, διασπώντας τις Πολιτείες σε Βορρά και Νότο και καταργώντας με τον τρόπο αυτό το Αμερικανικό Έθνος. Η Αμερική ολόκληρη θα γίνει μια τεράστια ειδική οικονομική ζώνη, τεράστιας παραγωγικότητας , που θα δώσει στην «Ιερά Συμμαχία» της Ευρώπης , το εύρος και την δυνατότητα του διπολισμού με την Κίνα. Το νέο παγκόσμιο νόμισμα θα είναι κάτι σαν το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, που χαρακτήρισε το τέλος του Β' Παγκόσμιου Πολέμου, που έχασε η Γερμανία, με την ενεργό συμβολή των Αμερικανών στο ευρωπαϊκό πόλεμο, εναντίον της.
Πως ανατρέπεται αυτός ο πραγματικός ναζισμός, που θα σημάνει μια παγκόσμια νέα τάξη πραγμάτων σε βάρος των λαών και των Εθνών;
Όλα θα κριθούν στην αρχή. Από την πολιτική και οικονομική αποσταθεροποίηση του ευρωπαϊκού Νότου, από τις ανταγωνιστικές σχέσεις των οικονομιών στον ευρωπαϊκό Βορρά, από την αποσάρθρωση του ατυχούς πειράματος της Ευρώπης, από τον χρόνο, την διαδικασία και την τύχη της Ελλάδας έξω από το ευρώ.
Το μήνυμα της Ιταλίας σαφές. Ντόμινο παντού στην ευρωζώνη, ακόμη και πριν τις Αμερικανικές εκλογές του Νοεμβρίου. Μην δοθεί άλλος χρόνος στα «παντζερς» της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας του Γερμανικού Έθνους . Αυτή τη φορά δεν θα κολλήσουν στις λάσπες του Βελγίου. Έχουν φροντίσει από νωρίς να το καταλάβουν και να θέσουν εκεί τη βάση της Αυτοκρατορίας τους, μέχρι την επίσημη μεταφορά της στο Βερολίνο...
από newsbomb
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου