Η δυστυχής Ελλάδα μας…

Συμβαίνουν και αλλού και ίσως πολύ χειρότερα. Δέρνονται. Βρίζονται. Γρονθοκοπούνται. Όταν, όμως, κάτι τέτοιο συμβαίνει στην Ελλάδα, το γεγονός προσλαμβάνει άλλες διαστάσεις και έχει άλλες προεκτάσεις. Όλοι είδαμε εμβρόντητοι στους τηλεοπτικούς δέκτες μας το θλιβερό επεισόδιο με την επίθεση μέλους της ακροδεξιάς οργάνωσης «Χρυσή Αυγή» εναντίον εκπροσώπων του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ Ελλάδας, κατά τη διάρκεια έντονης συζήτησης σε ελληνικό τηλεοπτικό κανάλι. Ο διάλογος, η παράθεση επιχειρημάτων και η κατάθεση θέσεων, είναι η ωραιότητα της δημοκρατίας. Η έκφραση απόψεων, ακόμα και των πιο ακραίων, είναι σεβαστή, αρκεί να μηn προσβάλλει, να μη μειώνει και να μηn εξευτελίζει τον άλλο. Αυτή η εφημερίδα, από της ιδρύσεώς της, θητεύει στην Βολταιρική απόφανση: «Διαφωνώ μαζί σου για όσα λες, αλλά θα αγωνιστώ μέχρι θανάτου για να έχεις το δικαίωμα να τα λες».

Η Ελλάδα διέρχεται την κρισιμότερη, ίσως την πιο επικίνδυνη περίοδο της ζωής της από την εθνική ανεξαρτησία της. Η οικονομική κρίση είναι απλώς η κορυφή ενός πρωτοφανούς και φοβερού παγόβουνου, που δημιουργήθηκε και υπάρχει εδώ και δεκαετίες. Και αν μεν, μέχρι τη μεταπολίτευση, το πολιτικό σύστημα, η κοινωνία, οι αξίες, οι θεσμοί, λειτουργούσαν με μια λογική που παρέπεμπε σε τριτοκοσμικές χώρες, μετά την καταστροφή της Κύπρου θα έπρεπε να κτυπήσουν ηχηρές καμπάνες αφύπνισης. Η χώρα έπρεπε να ανασυντάξει τις δυνάμεις και τις δυνατότητές της, να αρπάξει την ευκαιρία με την ένταξή της στην τότε Ευρωπαϊκή Κοινότητα και να αναδημιουργηθεί. Η καταστροφή και κατάκτηση της Κύπρου από την Τουρκία έπρεπε να λειτουργήσει ως αφορμή για νέα ελπιδοφόρα εφόρμηση προς τα εμπρός. Δυστυχώς, ο παλαιοκομματισμός, η πελατειακή συναλλαγή, η εξάρτηση από ξένες δυνάμεις, η διαφθορά, η ασύλληπτη γραφειοκρατία και ένα κράτος-δυνάστης, με δυσλειτουργική, δυσκίνητη δημόσια υπηρεσία, με θεσμούς ξεχαρβαλωμένους και οικονομία, που επιβίωνε με δανεικά, δημιούργησαν ένα απίστευτης εκρηκτικότητας πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό μείγμα.

Η οικονομική κρίση, που έπληξε και την Ελλάδα, απλώς ανέδειξε το μέγεθος του θεσμικού, πολιτικού, πολιτειακού, κοινωνικού και αξιακού προβλήματος της χώρας. Υπό τις περιστάσεις, αναγκάστηκε να καταφύγει ξανά σε ξένους δανειστές, που επέβαλαν επαχθέστατους όρους. Η Ελλάδα… γονάτισε. Και χωρίστηκε ξανά στα δυο: Μνημονιακοί, αντιμνημονιακοί. Ν. Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ και αντίθετα ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ και άλλοι. Αναδύθηκε ξανά ο διαχωρισμός Δεξιά και Αριστερά. Και, φυσικά, οι φιλοευρωπαϊστές και οι αντιευρωπαϊστές, οι θιασώτες της Ευρώπης και του ευρώ και οι ζηλωτές της επιστροφής στη δραχμή. Η Ελλάδα έχει ήδη πέσει σε άπατο βάραθρο αλλ’ οι ηγέτες της, αμαθείς, καιροσκόποι και λαοπλάνοι, ακούν μόνο την ορχήστρα του ελληνικού Τιτανικού. Αν παρακολουθήσετε τις δήθεν συζητήσεις, που γίνονται στα τηλεοπτικά δώματα, θα φρίξετε από το χαμηλότατο επίπεδο. Δεν συζητούν, φωνασκούν. Δεν διαλέγονται, βρίζονται. Δεν ακούν, φωνάζουν.

Το επεισόδιο με τη χειροδικία χρυσαυγίτη εναντίον εκπροσώπου του ΚΚΕ είναι ενδεικτικό μιας άθλιας νοοτροπίας, που ήδη κυριαρχεί μεταξύ πολλών Ελλήνων. Να αναμένονται χειρότερα. Η χώρα που γέννησε τη Δημοκρατία, είναι ανίκανη να τη διαχειριστεί. Δεν την αντέχει. Δεν την τιμά. Όσο καταδικαστέα και αφόρητη είναι η χειροδικία του χρυσαυγίτη εναντίον γυναίκας, άλλο τόσο θλιβερό είναι το κατάντημα του πολιτικού συστήματος στη χώρα, που δεν ανταποκρίνεται πια στις προσδοκίες και στις αγωνίες των πολιτών. Εξεμέτρησε το ζην. Μακάρι, στις 17 τρέχοντος, οι Έλληνες να συνέλθουν και να ψηφίσουν με ένα μόνο κριτήριο: Τη σωτηρία της Ελλάδας. Διαφορετικά, να αναμείνουν -και να αναμένουμε και για την Κύπρο- τα χειρότερα…


άρθρο της εφημερίδας "η σημερινή" της Κύπρου