Στην Ελλάδα, όπως και σε κάθε καπιταλιστικό κράτος, οι δημόσιες υποδομές αφού δημιουργηθούν από τα χρήματα του λαού και τον κόπο (και πολλές φορές το αίμα) των εργαζομένων, έρχεται με ταχύτητα φωτός η ώρα να τεθούν έμμεσα και άμεσα στην υπηρεσία των ιδιωτών για να μπορούν να έχουν κέρδη.
Τα «κλειδιά» σε αυτές τις περιπτώσεις είναι δύο: Πρώτον, οι «επενδύσεις» να έχουν χαρακτήρα …κοινωνικό (να βάζουν δηλαδή οι πολλοί τα λεφτά). Δεύτερον, τα κέρδη να έχουν χαρακτήρα …ιδιωτικό (να παίρνουν δηλαδή τα κέρδη οι λίγοι). Στον τομέα του ηλεκτρισμού για παράδειγμα μπορεί κανείς να εξάγει ενδιαφέροντα συμπεράσματα αυτής της …χρυσοφόρας συνταγής. Σε τέτοιο σημείο μάλιστα που η φράση «κορώνα κερδίζω, γράμματα χάνεις» να μην συνιστά το απόλυτο φετίχ του κέρδους όπως θα νόμιζε κανείς σε σχέση με τη χρυσοφόρα συνταγή που αφορά τη ΔΕΗ.
Αγοράζουν την τιμή του ρεύματος χαμηλότερα και από το κόστος παραγωγής…
Εχουμε και λέμε:
Παράδειγμα πρώτο: Όταν η ΔΕΗ υποτίθεται ήταν δημόσια (τυπικά στα χαρτιά), μεγάλες επιχειρήσεις όπως η ΠΕΣΙΝΕ αγόραζε το ηλεκτρικό ρεύμα για τις ανάγκες του εργοστασίου της (παραγωγή αλουμινίου) σε χαμηλότερη τιμή από το κόστος παραγωγής που πλήρωνε η ΔΕΗ. Το θράσος των ιδιωτικών κολοσσών σε αυτές τις περιπτώσεις παίρνει …ορμητικές διαστάσεις. Ετσι, επειδή στην ΠΕΣΙΝΕ δεν άρεσε τελικά και τόσο πολύ που έπρεπε να πληρώνει έστω και κάτω του κόστους, φρόντιζε αρκετούς λογαριασμούς να μην τους πληρώνει κιόλας, χωρίς κανείς να της κλείνει τον διακόπτη!
Παράδειγμα δεύτερο: Κάποια στιγμή η …χρυσοφόρα συνταγή πρέπει να τροποποιηθεί. Τότε ένα τμήμα της Δημόσιας Επιχείρησης Ηλεκτρισμού (ΔΕΗ) – σε πρώτη φάση – πρέπει να ιδιωτικοποιηθεί. Τι συμβαίνει σε αυτή την περίπτωση; Οι ιδιώτες που γίνονται …μέτοχοι, στέκονται αμέτοχοι από άποψη οικονομικής συμβολής κι επενδύσεων και τρυγάνε τα κέρδη που βγάζει η επιχείρηση, χωρίς οι ίδιοι να πράττουν το παραμικρό. Επειδή όμως τα κέρδη τους φαίνονται λίγα, ζητούν κάθε εξάμηνο, υπέρογκες αυξήσεις στο τιμολόγιο της ΔΕΗ. Ακόμη ηχούν στα αυτιά μας οι αυξήσεις έως και 49% για τα οικιακά τιμολόγια της ΔΕΗ που απαίτησε ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της ΔΕΗ ΑΕ Αρθούρος Ζερβός, στα τέλη του 2012.
…και την πωλούν μέχρι και δέκα φορές περισσότερο!
Παράδειγμα τρίτο: Δώσαμε άδεια – στο πλαίσιο της ιδιωτικοποίησης – στον ιδιώτη να παράγει ρεύμα. Ετσι, φτάσαμε στο σημείο, σε ότι αφορά τις περίφημες Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ΑΠΕ), το αντίστοιχο κόστος ενέργειας ΑΠΕ να είναι 2,5 φορές μεγαλύτερο από αυτό του λιγνίτη. Η αύξηση της διείσδυσης ΑΠΕ από τις αρχές του 2012, και συγκεκριμένα τεχνολογιών όπως τα Φωτοβολταϊκά που απολάμβαναν υψηλότατες εγγυημένες τιμές, καθώς και το προνόμιο να διατηρούν «κλειδωμένη» την εγγυημένη τιμή (18 ή 36 μήνες ανάλογα με το μέγεθος της εγκατάστασης), δίνει τη δυνατότητα για άκοπα κέρδη του ιδιώτη. Αυτά για να υπάρξουν θα πρέπει να ακολουθήσει – όπως και γίνεται – η ραγδαία αύξηση των οικιακών τιμολογίων για κάθε καταναλωτή ώστε το …πλεόνασμα να χωθεί στην τσέπη του ιδιώτη. Μάλιστα υπήρξαν περιπτώσεις όπου η ΔΕΗ «αναγκάστηκε» να αγοράσει από επένδυση φωτοβολταϊκού πάρκου ηλεκτρικό ρεύμα με τιμή δέκα φορές μεγαλύτερη από το κόστος παραγωγής του λιγνίτη!
Παράδειγμα τέταρτο: Δώσαμε άδεια στις ιδιωτικές εταιρείες Energa και Hellas Power να παρέχουν ηλεκτρικό ρεύμα χωρίς να το παράγουν αλλά να χρησιμοποιούν τις υποδομές και τα δίκτυα της ΔΕΗ. Τους δώσαμε κι ένα μέρος του πελατολογίου για να μπορούν να κάνουν τη δουλειά τους. Το αποτέλεσμα ήταν – για να μην μακρηγορούμε – πως οι δύο αυτές εταιρείες δεν απέδιδαν στη ΔΕΗ και το ελληνικό κράτος κάποια από τα οφειλόμενα τα οποία είχαν πληρώσει οι …πελάτες τους, με αποτέλεσμα να υπεξαιρέσουν χρήματα που σύμφωνα με τις δικαστικές αρχές ξεπέρασαν τα 270 εκατομμύρια ευρώ και τα χρήματα να …ταξιδεύουν σε αλλοδαπούς τραπεζικούς λογαριασμούς. Τα «σπασμένα» αυτής της ιστορίας τα πλήρωσαν για μια ακόμη φορά οι καταναλωτές κι ο ελληνικός λαός. Αυτό είναι ακριβώς το μοντέλο που ευαγγελίζεται κι οραματίζεται η συγκυβέρνηση στο όνομα της ανάπτυξης, του υγιούς ανταγωνισμού, των θέσεων εργασίας κλπ.
Τα οδυνηρά αποτελέσματα της πλήρους ιδιωτικοποίησης της ενέργειας…
Τώρα περνάνε στη φάση του ολοκληρωτικού ξεπουλήματος της ΔΕΗ ΑΕ όπου ο ιδιώτης αφού πάρει τα φιλέτα της επιχείρησης σε …μηδενική τιμή, θα παράγει και θα πουλά το ηλεκτρικό ρεύμα, με γνώμονα τα κέρδη του κι όχι την ικανοποίηση των αναγκών των πολιτών. Το έργο αυτό του ξεπουλήματος το έχουμε δει και ξαναδεί όπου έχει παιχτεί στα … προηγμένα κράτη της οικουμένης.
Τα 34 εκατομμύρια των κατοίκων της Καλιφόρνια στις ΗΠΑ, από το 1996 και μετά όταν η ηλεκτρική ενέργεια παραδόθηκε ολοκληρωτικά στους ιδιώτες, έζησαν στο πετσί τους τις αλλεπάλληλες πολύωρες διακοπές του ηλεκτρικού ρεύματος ως αποτέλεσμα των κερδοσκοπικών παιχνιδιών των ιδιωτικών εταιρειών ενέργειας. Οι εταιρείες «Pacific Gas & Electric», η «South California Edison» και η «San Diego Gas & Electricity» -βασικοί προμηθευτές ηλεκτρισμού της Καλιφόρνιας- έκαναν ό,τι μπορούσαν για να αυξήσουν τα κέρδη τους, ακόμα και τεχνητές κρίσεις Ενέργειας.
Αρκετά χρόνια αργότερα, ο γερουσιαστής της Καλιφόρνιας Τζότζεφ Νταν κατέθεσε στην αρμόδια επιτροπή της Γερουσίας των ΗΠΑ πως η «Enron» στοιχημάτιζε στις αγορές ότι οι τιμές του ηλεκτρικού ρεύματος στην Καλιφόρνια θα ανέβουν σημαντικά και πως σύμφωνα με τα αρχεία της ίδιας της εταιρείας, η «Enron» στοιχημάτιζε ολοένα και περισσότερα χρήματα σε μελλοντική αύξηση της τιμής. Δηλαδή, η «Enron» χειραγώγησε τις τιμές της ηλεκτρικής ενέργειας το 2000 και το 2001 στην Καλιφόρνια και με τεχνητές ελλείψεις πετύχαιναν αυξήσεις στα τιμολόγια.
Στις 14 Αυγούστου του 2003 πάνω από 50 εκατομμύρια άνθρωποι των βορειοανατολικών πολιτειών των ΗΠΑ έμειναν δίχως ρεύμα, όπως επίσης και η επαρχία Οντάριο του Καναδά. Στις 28 Αυγούστου του 2003 σημειώθηκε μπλακ άουτ στο Λονδίνο για μισή ώρα, στις 25 Σεπτέμβρη χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα για πάνω από 3 ώρες έμειναν εκατομμύρια άνθρωποι στην Ανατολική Δανία και στη Νότια Σουηδία. Στις 28 Σεπτέμβρη 55 εκατομμύρια Ιταλών βυθίστηκαν στο σκοτάδι ενός μπλακ άουτ που επηρέασε όλη τη χώρα εκτός της Σαρδηνίας.
…και ο περίφημος κουβάς με τα σκατά για τον οποίο έκανε λόγο ο Ωνάσης
Όλα όσα αναφέραμε παραπάνω μπορούν να συμπυκνωθούν στην περίφημη φράση του Ωνάση για την Ολυμπιακή, όπως αυτή καταγράφηκε από τον Τρύφωνα Κουταλίδη, νομικό σύμβουλο του Αριστοτέλη Ωνάση και μετέπειτα νομικό σύμβουλο του πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Καραμανλή, στο βιβλίο του «Ο Δικηγόρος». «…Η Ολυμπιακή είναι ένας κουβάς με σκατά που όλο του προσθέτουμε. Ε, μόλις ξεχειλίσει και μας πνίξει η μπόχα, θα τον δώσουμε στo γκουβέρνο...». Ετσι λοιπόν γίνεται πάντα με αυτό τον περιβόητο ..κουβά. Ο ιδιώτης ή οι ιδιώτες –στην προκειμένη περίπτωση – που θα πάρουν τη ΔΕΗ, θα τη στραγγίσουν τόσο που όταν τη ξεζουμίσουν από πόρους και υποδομές, θα την παραδώσουν στην εκάστοτε κυβέρνηση για να την καθαρίσει και φτου και από την αρχή…
Πηγή: ημεροδρόμος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου