Του Δημήτρη Καζάκη Μέτωπο, αληθινό μέτωπο του ίδιου του λαού δεν οικοδομείται με το φαίνεσθαι, με κομπραδόρους της πολιτικής, ή παράγοντες των μίντια, που ξέρουν μόνο να καβαλάνε ευκαιρίες ανάλογα με το που φυσά ο άνεμος, ενώ η μοναδική τους έγνοια είναι να εξασφαλίσουν μια θέση στο κοινοβούλιο, ή στο ευρωκοινοβούλιο.
Μέτωπο οικοδομείται μόνο μέσα στον λαό, από τα κάτω, στις γειτονιές, στους δρόμους, στην κοινή δράση για τα πιο οξυμμένα και επιτακτικά προβλήματα της κοινωνίας, με μορφές οργάνωσης όπου ο ίδιος ο λαός του μεροκάματου και της βιοπάλης αισθάνεται άνετα και τις θεωρεί δικές του.
Πέρασε ο καιρός που χρειαζόμασταν αναγνωρίσιμους κήρυκες της αλήθειας. Όλους εκείνους δηλαδή που θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν το όνομά τους για την αφύπνιση του λαού. Η ώρα τους ήλθε και παρήλθε.
Όταν όλα τα έσκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά, αυτοί δεν μίλησαν, κάθισαν στ’ αυγά τους, ή έκαναν πώς δεν αναγνωρίζουν τις εκκλήσεις για συμπαράταξη στον αγώνα. Ή όταν τους δόθηκε η ευκαιρία φάνηκαν τόσο μικροί που προτίμησαν να μείνουν στα κολλήματά τους. Η ιστορία και ο λαός τελείωσε μαζί τους. Έχασαν για πάντα την ευκαιρία τους. Ακόμη και να ανανήψουν σήμερα με ειλικρίνεια, τους επιφυλάσσεται ρόλος κομπάρσου εκ των πραγμάτων. Δεν μπορεί να τους εμπιστευτεί πλέον κανένας μας.
Ας μείνουν στιχοπλόκοι και απλοί διασκεδαστές για έναν λαό που τους προσπέρασε και δεν τους έχει ανάγκη πια. Άλλωστε οι δικαιολογίες του ρίψασπη είναι πάντα πολύ πιο σπουδαίες σε ύφος, στόμφο και βαθύ περιεχόμενο – ιδίως όταν πρόκειται για τους επώνυμους της καλλιτεχνίας, της διανόησης και του πνεύματος – από τον λόγο του απλού ανθρώπου που όταν κληθεί να κάνει το καθήκον του απέναντι στον λαό και στην πατρίδα αρκείτε να πει: «εδώ μ’ έταξε ο Θεός και πίσω δεν θα κάνω…»
Τώρα χρειαζόμαστε αληθινούς αγωνιστές που έχουν ξεπηδήσει από τα σπλάχνα των κινημάτων της πόλης και του χωριού για την τελική μάχη με το καθεστώς. Μια μάχη που ήδη προετοιμάζεται, όπως ο καιρός μαζεύει διαρκώς βαριά βαρομετρικά.
Θέλουμε αληθινούς οργανωτές του λαού που δεν θα λυγίζουν στην πρώτη δυσκολία και η αφοσίωσή τους στην υπόθεση μπορεί να υπερβεί όλους τους πειρασμούς και τις πιέσεις. Θέλουμε νέο αίμα, άσπιλο και αμόλυντο από κομματισμούς και ιδεολογικές προσκολλήσεις.
Κι αυτή η νέα σπορά της ανάγκης κι ώριμο τέκνο της λαϊκής οργής έχει αρχίσει να αποδίδει καρπούς. Ξεφυτρώνει μια νέα δρακογενιά στα οργωμένα με πολύ κόπο και βάσανα χέρσα για δεκαετίες χωράφια της λαϊκής συνείδησης. Κι αυτή η δρακογενιά δεν χρειάζεται το φαίνεσθαι γιατί είναι αυθεντική, δεν χρειάζεται τους επώνυμους γιατί διαθέτει δική της ξεκάθαρη εθνική, πατριωτική και κοινωνική ταυτότητα.
Έτσι μόνο μπορεί να οικοδομηθεί ένα αληθινό Μέτωπο του ίδιου του λαού κι αυτό μπορεί να γίνει μόνο στο δρόμο. Όποιος δεν υπάρχει εκεί, δεν υπάρχει πουθενά. Δεν υπάρχει κανένας άλλος τρόπος να μετρήσουμε την ειλικρίνεια και την εντιμότητα στην υπόθεση του λαού.
Δεν πάμε να μπαλώσουμε το καθεστώς. Δεν πάμε να διασώσουμε την χώρα για να την παραδώσουμε σε νέα αφεντικά για να αρχίσουν από την αρχή να την ληστεύουν και να την λεηλατούν.
Η νέα μεταπολίτευση που ορέγονταν ορισμένοι του εγχώριου πολιτικού και οικονομικού κατεστημένου, πέθανε πριν καν ολοκληρωθεί η κατάρρευση της παλιάς. Η ιστορικά πρωτοφανής χρεοκοπία στην οποία οδήγησαν την παλιά Ελλάδα, την Ελλάδα της μεταπολίτευσης, της δικομματικής εναλλαγής, της πρόστυχης κυβερνητικής απολυταρχίας με κοινοβουλευτικό προσωπείο, του προτεκτοράτου, όσοι κάνουν μέχρι σήμερα κουμάντο ελέω ξένων πρεσβειών προκειμένου να διασώσουν τις τεράστιες περιουσίες τους και τα οφίτσια που αποκτήθηκαν από τον ιδρώτα και το αίμα του ελληνικού λαού, αποτελεί μια τρομακτική ιστορική ευκαιρία.
Είναι η μοναδική ευκαιρία του ελληνικού λαού να αναγεννήσει την πατρίδα του. Να την φέρει για πρώτη φορά στα μέτρα του, στα μέτρα των δικών του συμφερόντων, των δικών του πόθων και προσδοκιών για να ζήσει για πρώτη φορά μετά την ίδρυση του νεοελληνικού κράτους πραγματικά ελεύθερος στη δική του ευλογημένη με το αίμα των προγόνων του γη.
Ο λαός προετοιμάζεται για την τελική λύση του ιστορικού του δράματος. Για να γλυτώσει από το σφαγείο των δανειστών και της ευρωζώνης, θα πρέπει να ξεμπερδέψει μια και καλή μ’ ολόκληρο το καθεστώς ραγιαδισμού και ψωροκώσταινας που βιώνει από την εποχή της βαυαροκρατίας του Όθωνα. Κι αυτό δεν μπορεί να το κάνει με ντεμί-σεζόν λύσεις εντός του πιο άθλιου και νόθου κοινοβουλευτισμού που έχει γνωρίσει η ιστορία αυτού του τόπου.
Χρειάζεται δημοκρατία, την δική του δημοκρατία, όπου ο ίδιος θα διαφεντεύει τον τόπο χωρίς πολιτευτές για τον πωλούν και να το αγοράζουν.
Κι αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο με την επιβολή από τον ίδιο τον λαό μιας Συντακτικής Εθνοσυνέλευσης για την παραγωγή νέου Συντάγματος που θα αποκαθιστά τα δικαιώματα και τα δίκαια του ελληνικού λαού, θα κατοχυρώνει την εθνική ανεξαρτησία, την αυτοδιάθεση και την κυριαρχία της Ελλάδας απέναντι σε όλους, σε φίλους και εχθρούς, καθώς και την κοινωνική δικαιοσύνη που έχει τόσο ανάγκη ο τόπος.
Άλλος δρόμος δεν υπάρχει, παρά μόνο για το σφαγείο, τον ξεριζωμό και την διάλυση της χώρας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου