Δ. Καζάκης: Περί Αλαβάνου και τα σχετικά…

Του Δημήτρη Καζάκη

Από μια φίλη, έλαβα και δημοσιεύω το παρακάτω σχόλιο σχετικά με τον κ. Αλαβάνο:


«Καλησπέρα, πήρα το θάρρος να σας ενημερώσω για το παρακάτω λόγω της αναφοράς που κάνατε στην Εκπομπή ΑΕ. Στην εκπομπή 8/3 του Χαριτάτου στο Alpha με καλεσμένο τον Αλαβάνο, όταν ερωτήθηκε ο Αλαβάνος εάν ήταν στην συγκέντρωση έξω από το Μέγαρο (6/3), απάντησε κατηγορηματικά όχι. Ανέφεραν μόνο τους ανεξάρτητους Έλληνες και κάποιους "άλλους". Έτσι στείλαμε το παρακάτω μήνυμα: "αυτοί οι άλλοι που λες απ΄έξω ήταν το ΕΠΑΜ. Αυτοί που αντιγράφεις, αλλά ακούγεσε μόνο εσύ (με το plan Β επειδή έχεις καλές δημόσιες σχέσεις". Το πόσο παπαγαλάκι είναι στο λεπτό 27:40 διάβασε παντού για τον Αλαβάνο και τους Ανεξάρτητους και στο 32:38 τα θυμήθηκε όλα και το ΕΠΑΜ και τους υπόλοιπους την ώρα που μουγκρίζει ο Αλαβάνος, ενώ το μήνυμα ήταν το παραπάνω. Τουλάχιστον καταφέραμε να πει την απαγορευμένη λέξη "ΕΠΑΜ".»

Το συμβάν αυτό δεν πρέπει να μας ξενίζει. Δεν είναι η πρώτη φορά που το "μέτωπο" του Αλαβάνου δεν ανταποκρίνεται σε πρόσκληση του ΕΠΑΜ και των άλλων κινημάτων. Εδώ που τα λέμε ποτέ δεν ανταποκρίθηκε. Βλέπετε, εμείς είμαστε αποκλεισμένοι από τα ΜΜΕ. Δεν θέλει να πάθει τα ίδια και ο Αλαβάνος. Άλλωστε μόνο αυτόν τον δίαυλο επικοινωνίας έχει με τον κόσμο. Κανέναν άλλο. Ούτε θα τον δει κανείς να οργώνει την Ελλάδα για να αφυπνίσει και να οργανώσει τον κόσμο. Αυτά είναι για άλλους ταλαίπωρους.

Ο Αλαβάνος δεν συνιστά κίνδυνο ή απειλή για κανένα καθεστώς, πολύ περισσότερο για το σημερινό. Γι' αυτό τον βγάζουν. Είναι καμμένο χαρτί στη συνείδηση του κόσμου και το ξέρουν. Έτσι βγάζουν ένα καμμένο χαρτί για να κάψει ένα πλατύ αίτημα που όλο και περισσότερος λαός το αγκαλιάζει. Άλλωστε δεν μπορεί ούτε καν να το υποστηρίξει. Λέει αρλούμπες και όταν τον στριμώχνουν - πράγμα σπάνιο - το ρίχνει στην παλαβή. Ο Αλαβάνος και η παρέα του, διότι περί παρέας πρόκειται μιας και δεν υφίσταται πουθενά σε κανένα μέτωπο αγώνα του λαού, επιδιώκουν τρία πράγματα:

Πρώτο, να δείξουν ότι η επιστροφή σε εθνικό νόμισμα είναι ένα αναγκαίο κακό, ένα plan b, που πρέπει να δοκιμάσει ο κόσμος όπως το μουρουνέλαιο. Και μάλιστα θέλουν να το ταυτίσουν με μια βίαιη προσαρμογή με βαριές θυσίες και απότομη πτώση (θεωρία Λαμπαβίτσα και άλλων αριστερών φιλελεύθερων), αλλά με θετική απώτερη προοπτική, με ελπίδα στο βάθος του τούνελ. Αυτή η λογική είναι το alter ego της επίσημης πολιτικής που εφαρμόζεται και έχει σαν στόχο να θυματοποιήσει τον λαό, να τον πείσει δηλαδή ότι έτσι ή αλλιώς θα είναι το θύμα μιας βίαιης σε βάρος του προσαρμογής μόνο που στο plan b υπάρχει φως στο βάθος του τούνελ. Με λίγα λόγια η παρέα Αλαβάνου ζητά από τον λαό να την εμπιστευτεί για να πειραματιστεί σε βάρος του και στην κασίδα του.

Δεύτερο, η παρέα Αλαβάνου έχει αναλάβει να πλευροκοπήσει το αίτημα για έξοδο από το ευρώ και της εισαγωγής εθνικού νομίσματος από τα "αριστερά". Θέλει να μετατρέψει ένα καθαρόαιμο λαϊκό, πατριωτικό και δημοκρατικό αίτημα, σε "αριστερό" για το ερμηνεύει κατά το δοκούν, όπως θέλει. Να αλλάζει ταξικά πρόσημα και έτσι να το μετατρέπει σε ένα απλό σύνθημα σκοπιμότητας, προκειμένου η μεγάλη πλειοψηφία του κόσμου που δεν γουστάρει την αριστερά και τα ιδεολογήματά της να γυρίσει την πλάτη στο αίτημα και στη στράτευση σ' αυτό. Ο Αλαβάνος επιδιώκει - ιδίως τώρα που το ΚΚΕ καταρρέει - να μετατραπεί σε εγγυητή της ενότητας της κεντροδεξιάς και της κεντροαριστεράς με την εκλογική και κοινωνική της βάση. Γι' αυτό και καλεί σε συστράτευση την αριστερά, έστω κι αν έχουν ανταποκριθεί μόνο κάτι ερείπια του περιθωρίου της που έτσι ή αλλιώς βρίσκονται εκτός μαζών και λαϊκού κινήματος.

Τρίτο, η παρέα Αλαβάνου δεν νοιάζεται για το αν θα υπάρξει κίνημα ή όχι. Αυτό που την νοιάζει είναι να είναι έτοιμη να κατέβει στις ευρωεκλογές με δικό της σχήμα. Για το τι θα γίνει μέχρι τότε, της είναι παγερά αδιάφορο. Έτσι ή αλλιώς είναι απούσα από τα κινήματα και συντηρείται στην δημοσιότητα λόγω Μέσων Μαζικής Εξαχρείωσης. Είναι ακόμη μία μιντιακή φούσκα και τίποτε άλλο. Όπου δοκίμασαν να μιλήσουν σε δημόσιες συγκεντρώσεις μάζεψαν τα γνωστά πολύ ισχνά ακροατήρια της περιφερόμενης αριστεράς, ενώ πολιορκούν πάντα το αριστερό ρεύμα του ΣΥΡΙΖΑ για να έχουν οι εκδηλώσεις τους λίγους παραπάνω. Ο απλός κόσμος, ο αγωνιστής κόσμος της γειτονιάς και του μεροκάματου τους έχει γυρίσει την πλάτη.

Γι' αυτό και δεν θέλουν πάρε δώσε με το ΕΠΑΜ. Τους αρκεί η μιντιακή προβολή. Δεν μπορούν κι αλλιώς από την στιγμή που είναι ανύπαρκτοι στα κινήματα και δίχως καμιά απήχηση στην κοινωνία. Από την άλλη, ο κ. Αλαβάνος έχει μαζέψει γύρω του όλον τον κατιμά του αριστερού περιθωρίου. Μιλάμε για τύπους που θεωρούν ότι η ιστορία τους αδίκησε γιατί δεν τους ανέδειξε σε ηγέτες του λαού, της επανάστασης, ή της πρωτοπορίας. Τύπους συχνά ανισόρροπους, ή κλεισμένους ερμητικά στην "ιδεολογική καθαρότητα" της δικής τους μηδενικής πολιτικής ύπαρξης, ή ανύπαρκτης οργάνωσης, που τρέφουν τα χειρότερα αισθήματα για τον λαό και τον έχουν απαξιώσει τόσο πολύ ώστε να τον θεωρούν απλά υποχείριο χειραγώγησης με την διακαή πάντοτε ελπίδα ότι κάποτε θα κατορθώσουν κι αυτοί να τον χειραγωγήσουν. Πάντα προς όφελος της επανάστασης.

Αυτός είναι ο λόγος που μισούν το ΕΠΑΜ. Πώς είναι δυνατόν αυτοί, οι πρυτάνεις της επαναστατικής θεωρίας, οι σκευοφύλακες της απόλυτης αλήθειας, οι μεγάλοι θεωρητικοί ενός απίστευτου σχολαστικισμού, οι παρεξηγημένες ιδιοφυίες της επανάστασης να μην έχουν κατορθώσει σ’ ολόκληρη την γεμάτη πίκρες και απογοητεύσεις ζωή τους ούτε το ελάχιστο απ' αυτό που έχουν καταφέρει ανίδεοι, από το πουθενά αγωνιστές, γνήσια τέκνα του απλού λαού, χωρίς μάλιστα κανενός είδους επαναστατική και ιδεολογική προπαίδευση στα δήθεν επαναστατικά σχήματα της αριστεράς, δηλαδή σαν αυτούς που έστησαν και εξακολουθούν να αναπτύσσουν μέσα στον λαό το ΕΠΑΜ.

Κι όσο αναγκάζονται να μυρηκάζουν τα συνθήματα, τους τρόπους αναφοράς και δράσης που έχει εισάγει στην πολιτική σκηνή το ΕΠΑΜ, τόσο περισσότερη περιφρόνηση, οργή και απέχθεια νιώθουν για όλους αυτούς που από το πουθενά, χωρίς καμιά αριστερή περγαμηνή, χωρίς μπάρμπα στην Κορώνη της επανάστασης έχουν κάνει τόσα με το ΕΠΑΜ, όσα δεν χωρά ούτε καν η πιο άγρια φαντασία τους. Από την άλλη εμείς στο ΕΠΑΜ είμαστε ξεκάθαροι: όποιος έχει τα κότσια δοκιμάζεται στην πράξη, μέσα στον ίδιο τον λαό, στα μέτωπα πάλης και στα κινήματα. Εκεί μπορούμε να γνωριστούμε στ’ αλήθεια. Εκεί μόνο μπορούν να οικοδομηθούν ειλικρινείς σχέσεις αλληλεγγύης, συμμαχίας και συμπόρευσης ανάμεσα σε δυνάμεις και σχήματα.

Εμείς δεν έχουμε καμιά δουλειά με μιντιακές φούσκες, ούτε με όλους εκείνους που απαξιούν να βρεθούν μαζί μας στο πεζοδρόμιο μήπως και τους βάλουν κακό βαθμό οι μιντιάρχες, ή οι κομματάρχες του καθεστώτος. Ο καθένας ας πάρει τις ευθύνες του. Και φυσικά δεν πρόκειται να καθίσουμε με σταυρωμένα χέρια παρακολουθώντας τα αιτήματα και τα προτάγματα του Μετώπου να ξεφτιλίζονται ως plan B από τον κάθε κ. Αλαβάνο, ή να εκμαυλίζονται ως δήθεν αριστερά συνθήματα από κάθε καρικατούρα «μετώπου». Είμαστε και παραμένουμε ανοιχτοί σε κάθε είδους ισότιμη συνεργασία στη βάση κοινών αιτημάτων, αλλά με σοβαρούς εταίρους που αποδεικνύουν στην πράξη το πολιτικό τους εκτόπισμα στα κινήματα και πρωτίστως μέσα στο λαό.

Όμως δεν πρόκειται να γίνουμε γιουσουφάκι για κανέναν. Πολύ δε περισσότερο χρεοκοπημένων από πολύ παλιά παραγόντων της αριστεράς, που θεωρούν βαθιά μέσα τους ότι έχουν αποσταλεί σ’ αυτή την γη για να ηγηθούν αυτοδίκαια του αγνώμονος πλήθους, ή του όχλου. Ας τους αφήσουμε στην ησυχία τους να ονειρεύονται μια θεσούλα στο ευρωκοινοβούλιο. Εμείς έχουμε πολλή πιο σοβαρή δουλειά να κάνουμε. Μαζί με τα άλλα υπαρκτά κινήματα και πρωτίστως τον λαό, έχουμε να απελευθερώσουμε την χώρα από τους κατακτητές. Και πρέπει να το κάνουμε το ταχύτερο δυνατό. Πριν γονατίσει ολόκληρη η κοινωνία. Μέσα σ’ αυτή την άνοιξη αν μας το επιτρέψουν οι συνθήκες κι εμείς φανούμε αντάξιοι των προταγμάτων μας.