Ο Κωστής Παλαμάς στην ποιητική του συλλογή «Πατρίδες» προσφέρει μια στροφή που ταιριάζει «γάντι» τόσο στις τελευταίες στιγμές του Βυζαντίου, όσο στην τουρκοκρατία, τον εθνικό διχασμό, την κατοχή που ο ίδιος βίωσε αλλά δυστυχώς και τις μέρες μας...
ραγιάδες ἔχεις, μάννα γῆ, σκυφτοὺς γιὰ τὸ χαράτσι,
κούφιοι καὶ ὀκνοὶ καταφρονοῦν τὴ θεία τραχιά σου γλώσσα,
τῶν Εὐρωπαίων περίγελα καὶ τῶν ἀρχαίων παλιάτσοι.
Καὶ δημοκόποι Κλέωνες καὶ λογοκόποι Ζωίλοι,
καὶ Μαμμωνᾶδες βάρβαροι, καὶ χαῦνοι λεβαντίνοι.
λύκοι, ὦ κοπάδια, οἱ πιστικοὶ καὶ ψωριασμένοι οἱ σκύλοι
κι οἱ χαροκόποι ἀδιάντροποι καὶ πόρνη ἡ Ρωμιοσύνη!»[1]
[1] Κωστής Παλαμάς «Δειλοί και σκληροί στίχοι» (1928)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου