του Σταύρου Κατσούλη*Πριν λίγες μέρες, στην δουλειά μου σε γνωστό ερευνητικό κέντρο, έγινε μια ομιλία για πιθανές συνεργασίες με Αμερικάνικα Πανεπιστήμια. Ο διευθυντής του ινστιτούτου μας, είχε επισκεφτεί διάφορους φορείς στην Αμερική με σκοπό την εξερεύνηση πιθανοτήτων δημιουργίας συνεργασιών με αυτά σε ερευνητικά έργα κλπ.
Εδώ δεν έχει σημασία να δει κανείς αν έχει αξία να κάνει κανείς συνεργασίες με τις ΗΠΑ, σε ποιο θέμα, με ποιο σκοπό και ποιους όρους. Αυτό είναι θέμα που μπορεί να το δει κανείς ξεχωριστά. Αυτό που είχε ενδιαφέρον και που μου έκανε εντύπωση ήταν η βίαια αντίδραση της πλειοψηφίας (δυστυχώς) του κοινού στην ιδέα συνεργασίας εκτός των πλαισίων της Ε.Ε....
Κάποιοι είπαν ότι πως θα γίνει κάποια τέτοια συνεργασία και πως θα δώσουν λόγο στην ουσία στην επιτροπή που μέχρι τώρα δίνει έργα στο κέντρο. Άλλοι, ανέφεραν, ότι τώρα πια έχουν κάποιο σύστημα με το οποίο δουλεύουν - αποκλειστικά πλέον - τα έργα της Ε.Ε. και πως θα μάθουν και θα καταλάβουν κάποιο νέο σύστημα και μέθοδο κάθε φορά. Άλλοι, ζήτησαν να κοιτάξουμε εάν πρώτα πρώτα, κάποια τέτοια συνεργασία εκτός Ε.Ε. είναι (!) νόμιμη.
Ο διευθυντής, παρ όλο που υποθέτω ότι είναι υπέρ της Ε.Ε. (μια και τα τελευταία χρόνια το κέντρο το ταΐζουν τα διάφορα έργα που παίρνουν από την Ε.Ε.), έχει κάποια δεδομένη εμπειρία πολλών ετών σε διάφορα ερευνητικά έργα. Είναι προφανές ότι αυτός τουλάχιστον, δεν είχε τα κολλήματα που είχαν οι νέοι επιστήμονες του κέντρου, που ως γνωστόν έχουν γαλουχηθεί μέσα στο πνεύμα της "Ευρωπαϊκής Ολοκλήρωσης". Όπως ήταν αναμενόμενο λοιπόν, προσπαθούσε μάταια για πολλούς, να τους δώσει να καταλάβουν ότι συνεργασίες είναι δυνατόν να γίνουν και εκτός Ε.Ε. αρκεί να να το αποφασίσουμε και να είμαστε διατεθειμένοι να κάνουμε τις αναγκαίες κινήσεις.
Αυτό το γεγονός, στο οποίο υπήρξα αυτόπτης μάρτυρας, δείχνει το πόσο τρομακτικά πολύ έχουν περιχαρακωθεί τα μυαλά των κατά τα άλλα δημιουργικότατων νέων επιστημόνων της Ελλάδας. Η πλειοψηφία τους, δεν μπορεί πλέον να δει την οποιαδήποτε δράση πέρα και πάνω από από τα όρια της Ε.Ε. Αλλά δεν φτάνει μόνο αυτό. Η κατάσταση περιχαράκωσης και χειραγώγησης στην Ε.Ε. είναι ακόμη χειρότερη...
Εάν έχει δει κανείς και έχει ασχοληθεί με το πως χρηματοδοτούνται τα διάφορα έργα της Ε.Ε. θα γνωρίζει, ότι οι θεματικές ενότητες πάνω στις οποίες μπορεί να ασχοληθεί κανείς και να ελπίζει ότι θα πάρει την χρηματοδότησή του, είναι πολύ, μα πάρα πολύ συγκεκριμένες. Αυτό σημαίνει, ότι όποιος επιλέξει να προσαρμόσει την έρευνά του και την εργασία του έτσι ώστε να συμβαδίζει με τις θεματικές ενότητες που υπαγορεύουν οι διάφορες επιτροπές της Ε.Ε. κάθε φορά, θα κάνει αναγκαστικά δουλειά για να υλοποιήσει τους απώτερους σκοπούς της Ε.Ε., που σε μακροσκοπική ματιά δεν είναι παρά η περίφημη ολοκλήρωση της. Ολοκλήρωση βέβαια, που δεν έχει καμιά σχέση με οτιδήποτε το Δημοκρατικό ή έστω προοδευτικό αλλά είναι στην ουσία ο δρόμος προς τον ολοκληρωτισμό.
Είναι τρομακτικό να βλέπει κανείς τα αποτελέσματα της προπαγάνδας που έχει γίνει στους Λαούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τα οποία εκφράζονται πλέον σε μεγάλο μέρος των πολιτών της, σε ανικανότητα να σκεφθούν ή έστω απλά να λάβουν υπ όψιν τους την δυνατότητα δραστηριότητας εκτός των ορίων της. Και έτσι, θύματα μιας εκτεταμένης επιχείρισης μετάλλαξης της πραγματικότητας και ακολουθώντας εκούσια το σχέδιο της Ε.Ε. αναγκάζονται να γίνουν οι εργάτες της περαιτέρω σκλάβωσης στις βουλές κάποιων αψήφιστων γραφειοκρατών που θέλουν να διαλύσουν τα κράτη και την Δημοκρατία προς όφελος των υπερ-διεθνών συμφερόντων.
Η πράξη σήμερα δείχνει πλέον, και αυτό είναι φανερό και ξεκάθαρο για όποιον έχει εμπλακεί με έργα της Ε.Ε. αλλά ως εκ θαύματος διατηρεί την κοινή λογική, ότι η εμπλοκή μας στην Ε.Ε. και τις διαθέσεις της, όχι μόνο δεν ανοίγει τους ορίζοντες της ελεύθερης συνεργασίας αλλά αντίθετα, τους κλείνει οριστικά και αμετάκλητα. Γι αυτό είναι μαζί με τόσους άλλους ουσιαστικούς λόγους, τόσο σημαντικό η Πατρίδα μας, να ανακτήσει την Εθνική Ανεξαρτησία της, ώστε να μπορέσει επιτέλους να ασκήσει ελεύθερες συνεργασίες με όλους τους Λαούς της υφηλίου, σε όποια θεματική ενότητα έχει να προσφέρει αλλά θα είναι και ωφέλιμη για τον Λαό μας.
Πρέπει να καταλάβουμε επιτέλους, ότι ο δρόμος στον οποίο μας οδηγεί η Ε.Ε., δεν είναι ο δρόμος της συνεργασίας και της αλληλεγγύης των Λαών, αλλά είναι ο δρόμος προς την απόλυτη χειραγώγηση, απόλυτο έλεγχο και την περιχαράκωση και αποκλεισμό σε ένα περιβάλλον όπου το μόνο που μπορεί ένας πολίτης να κάνει, είναι είτε να συμφωνεί με τις βουλές, στόχους και σκοπούς του καθεστώτος, είτε να μένει άπραγος και να χαθεί.
Αυτά διαπιστώνει ο κάθε Πατριώτης και Δημοκράτης σήμερα και δυστυχώς δεν αφορούν μόνο τον κάθε πολίτη μεμονωμένα... Γιατί πολύ πιο τραγικά ακόμα, ο νέος αυτός κανόνας ύπαρξης στην ΕΕ, αφορά και τα Έθνη/Κράτη που έχουν αλυσοδεθεί μέσα στο απόλυτο φασιστικό τρελοκομείο που λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση. Πρέπει επιτέλους, πριν είναι αργά, να καταλάβουμε όλοι ότι όποιος πραγματικά ποθεί αλληλεγγύη και συνεργασία μεταξύ των Λαών, δεν έχει παρά να στηρίξει την Εθνική Ανεξαρτησία των Λαών και την Δημοκρατία τους. Τα δύο αυτά πράγματα δηλαδή, που σήμερα η Ε.Ε. εργάζεται μανιωδώς να αφανίσει. Το έχει σχεδόν πετύχει. Το ερώτημα είναι: Θα τους αφήσουμε;
Με τις ερχόμενες ευρωεκλογές έχουμε μια θαυμάσια ευκαιρία να ξεκινίσουμε την αντίστροφη μέτρηση, για την οριστική διάλυση του φασιστικού τρελοκομείου της Ε.Ε.
Όποιος αγαπά τον Λαό του, έχει την υποχρέωση να ψηφίσει ΕΝΑΝΤΙΑ οποιουδήποτε προσποιήται ότι υπάρχει δυνατότητα Δημοκρατίας και Ευημερίας μέσα στην Ε.Ε. για οποιονδήποτε Λαό-Θύμα της. Γι αυτό η ψήφος στο Ε.ΠΑ.Μ. αυτές στις 25 Μαίου, είναι τόσο σημαντική.
Στις ευρωεκλογές λοιπόν:
Σκέψου τη χώρα μας,
με νέο Σύνταγμα φτιαγμένο από τον λαό,
δικό της νόμισμα και δίχως χρέος,
ελεύθερη και δημοκρατική,
ανεξάρτητη και αξιοπρεπή,
δίκαιη και ανθρώπινη…
Σκέψου Ε.Πα.Μ.
*Ο Σταύρος Κατσούλης είναι μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του Ε.ΠΑ.Μ.
Πηγή: ΕΠΑΜ Νοτίου Τομέα Αθηνών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου