Ποιο είναι το μέλλον των παιδιών αυτής της χώρας;

Λίγο πριν κλείσει η χρονιά και με την αισιοδοξία στο φιλομνημονιακό κυβερνητικό στρατόπεδο να είναι διάχυτη αφού «ήρθαν τα λεφτά», οι Έλληνες προετοιμάζονται να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα που θα φέρει το 2013 και η εφαρμογή του πολυνομοσχεδίου.

Ας δούμε λοιπόν από ποια οικονομική αφετηρία θα ξεκινήσει ο μέσος μισθωτός να καλύπτει τις οικογενειακές του ανάγκες. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της...

ΕΛΣΤΑΤ:

•    Ο μέσος μηνιαίος μισθός του εργαζόμενου στον πρωτογενή τομέα μειώθηκε μεταξύ 2009-2012 κατά 123 ευρώ

•    Ο μέσος μηνιαίος μισθός του εργαζόμενου στον δευτερογενή τομέα μειώθηκε μεταξύ 2009-2012 κατά 413 ευρώ

•    Ο μέσος μηνιαίος μισθός του εργαζόμενου στον τριτογενή τομέα μειώθηκε μεταξύ 2009-2012 κατά 465 ευρώ.

Την ίδια χρονική περίοδο ο πληθωρισμός έτρεχε με αξιοσημείωτους ρυθμούς και ταυτόχρονα επιβλήθηκαν νέα εισπρακτικά μέτρα. Δηλαδή το διαθέσιμο μέσο μηνιαίο εισόδημα των εργαζομένων μειώθηκε ακόμα περισσότερο από όσο υπολογίζει η ΕΛΣΤΑΤ.

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Ότι στην διάχυτη κυβερνητική αισιοδοξία επειδή «ήρθαν τα λεφτά», απαντάει η προαναφερόμενη θλιβερή πραγματικότητα. Εάν τώρα σ’ αυτήν την θλιβερή πραγματικότητα συνυπολογίσουμε ότι στα τέλη Ιανουαρίου θα πληρωθούν για πρώτη φορά οι νέοι και μειωμένοι λόγω πολυνομοσχεδίου μισθοί και οι συντάξεις, τότε πολύ εύκολα μπορούμε να συμπεράνουμε ότι τα πολύ χειρότερα είναι μπροστά.

Όμως τα κακά τα νέα δεν σταματούν εδώ. Η Ευρώπη και κυρίως η ΕΕ εισέρχεται σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις σε μία ανεξερεύνητη χρονικά υφεσιακή περίοδο. Ταυτόχρονα και στις ΗΠΑ τα νέα για την ανάπτυξη δεν είναι καλά. Και εκεί εκφράζονται φόβοι για επανεμφάνιση της ύφεσης ή στην καλύτερη εξέλιξη ανάσχεση των σημερινών ρυθμών ανάπτυξης.

Η διεθνής αρνητική οικονομική συγκυρία σε συνδυασμό με την οπωσδήποτε αντί-αναπτυξιακή μνημονιακή πολιτική είναι τα δεδομένα που οδήγησαν την στήλη στο συμπέρασμα ότι η ύφεση το 2013 θα φτάσει σε ποσοστά διψήφια.

Στην οικονομία και την πολιτική τα πάντα κρίνονται εκ του αποτελέσματος. Και τα αποτελέσματα τα γνωρίζουμε όλοι από την οδυνηρή πραγματικότητα που βιώνουμε. Ανεργία, φτώχεια, εξαθλίωση, πείνα, φόβος και αγωνία είναι τα αποτελέσματα της μνημονιακής πολιτικής. Θεωρούμε δε την φιλομνημονιακή συγκυβέρνηση Σαμαρά συνυπεύθυνη για αυτά τα τραγικά αποτελέσματα, γιατί συνεχίζει την φιλομνημνιακή πολιτική των κυβερνήσεων Παπανδρέου και Παπαδήμου.

Εάν ο Αντώνης Σαμαράς δεν ήθελε να χαρακτηρίζεται και να περάσει την ιστορία ως φιλομνημονιακός πρωθυπουργός, θα έπρεπε να τηρήσει όσα διακήρυξε από το Ζάππειο στις αλλεπάλληλες ομιλίες του. Κανείς δεν είπε ότι ο αντιμνημονιακός δρόμος είναι εύκολος. Αντιθέτως, από αυτή εδώ την στήλη ειπώθηκε πολλές φορές η πικρή αλήθεια. Ότι η αντιμνημονιακη πορεία ήταν μία επιλογή ιδρώτα, αίμα και δακρύων.

Τα όσα ισχυρίζεται η κυβερνητική προπαγάνδα του «ήρθαν τα λεφτά» σύντομα θα διαψευσθούν. Τότε θα έρθουν άλλα πυροτεχνήματα, όπως η κακή διεθνής οικονομική συγκυρία που εμποδίζει την χώρα να ξεπεράσει την κρίση, το εθνικό σχέδιο για την ανόρθωση της χώρας, ο νέος πολιτικός χώρος που θα υλοποιήσει την φυγή της χώρας προς τα εμπρός και λοιπές ανοησίες.

Και είναι αυτονόητα ανοησίες γιατί δεν απαντούν έστω και ελάχιστα πειστικά στο ένα βασικό και στοιχειώδες ερώτημα: Ποιο είναι το μέλλον των παιδιών αυτής της χώρας;

Γράφει ο Δευκαλίωνας