Μας γνωστοποιήθηκε από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης ότι ο κ. Αλαβάνος ανέλαβε μια νέα πολιτική πρωτοβουλία αναφορικά με κάποιο «Σχέδιο Β». Η εν λόγω πολιτική πρωτοβουλία απευθύνεται αποκλειστικά στις ηγεσίες του ΣΥΡΙΖΑ, του ΚΚΕ και του ΑΝΤΑΡΣΥΑ, δηλαδή στην αποκαλούμενη αριστερά. Πρόκειται λοιπόν για μια ακόμη προσπάθεια για «ενότητα της αριστ
εράς» και μάλιστα σε επίπεδο κορυφής.
Αν και από τις τοποθετήσεις του κ. Αλαβάνου που με ενδιαφέρον φιλοξένησαν τα ΜΜΕ αδυνατούμε να κατανοήσουμε σε τι συνίσταται αυτό το «Σχέδιο Β», οφείλουμε να ρωτήσουμε: Ποια η πολιτική του χρησιμότητα για το λαό και την χώρα; Πιστεύει ο κ. Αλαβάνος ότι ο λαός είναι τόσο καθυστερημένος που να πιστεύει ακόμη ότι υπάρχει «Σχέδιο Α» και «Σχέδιο Β», ή απλά η πρότασή του προσφέρεται ως σανίδα σωτηρίας για καταρρέουσες ηγεσίες και κομματικούς μηχανισμούς; Ίσως αυτό το τελευταίο εξηγεί και το γεγονός ότι ο κ. Αλαβάνος αγνόησε κάθε πρόσκληση που του έγινε από το ΕΠΑΜ όλο το προηγούμενο διάστημα για ανοιχτό διάλογο μέσα στον ίδιο τον λαό.
Όπως και να έχει, η Πολιτική Γραμματεία του ΕΠΑΜ οφείλει να ξεκαθαρίσει τα εξής:
Πρώτα απ’ όλα το ΕΠΑΜ χαιρετίζει την έστω και καθυστερημένη από τον κ. Αλαβάνο συνειδητοποίηση του γεγονότος ότι εντός του ευρώ δεν υπάρχει κανένα περιθώριο για διέξοδο υπέρ του λαού και της χώρας. Ελπίζουμε να συνειδητοποιήσει γρήγορα ότι και χωρίς εθνική ανεξαρτησία δεν μπορεί να υπάρξει κανενός είδους προοδευτική, δημοκρατική και φιλολαϊκή διέξοδος από το σημερινό καταστροφικό αδιέξοδο στο οποίο μας έχει οδηγήσει η Ευρωπαϊκή Ένωση, το ευρώ και το ΔΝΤ μαζί με το ντόπιο καθεστώς δωσίλογων.
Δεύτερο, το ΕΠΑΜ δεν κατανοεί γιατί θα πρέπει να πολιτογραφηθούν ως «αριστερά» τα αιτήματα της μονομερούς διαγραφής του χρέους, της εξόδου από το ευρώ και της εισαγωγής εθνικού κρατικού νομίσματος. Τα αιτήματα αυτά γεννήθηκαν εξαρχής και αγκαλιάζονται από ένα όλο και μεγαλύτερο κομμάτι του λαού ως δικά του αιτήματα, τα οποία πηγάζουν όχι από κάποια ιδεολογία, αλλά από την συνειδητοποίηση των πιο άμεσων και ζωτικών συμφερόντων του. Πολύ δε περισσότερο όταν η αριστερά, σε όλες της τις παραλλαγές, δεν έχει συμβάλει στο ελάχιστο ως προς την εκλαΐκευση αυτών των αιτημάτων, την τεκμηρίωσή τους, αλλά και στην μετατροπή τους σε ρεαλιστικό πρόγραμμα άμεσης εφαρμογής που απαντά σ’ όλα τα βασικά ερωτήματα του λαού. Σήμερα, εδώ και τώρα, όχι στην Δευτέρα Παρουσία κάποιας ιδιάζουσας ουτοπίας.
Δυστυχώς, οι δυνάμεις της αριστεράς που καθυστερημένα και μετά πολλών βασάνων υιοθέτησαν τα αιτήματα αυτά, αναλώνονται κυρίως στο να τους αφαιρέσουν τον βαθύ λαϊκό και δημοκρατικό τους χαρακτήρα προκειμένου να τα μετατρέψουν σε σλόγκαν ευκαιρίας χωρίς νόημα και σε ιδεολογήματα δικής τους αυτοεπιβεβαίωσης.
Τρίτο, το ΕΠΑΜ επιμένει και θα επιμένει μέχρι τέλους στο αυτονόητο: Γιατί θα πρέπει να γίνει κάποιος πρώτα αριστερός για να αγωνιστεί ενάντια στο καθεστώς της δουλοπαροικίας του χρέους που έχει επιβάλει το ευρώ, η ΕΕ και το ΔΝΤ στην χώρα του; Γιατί θα πρέπει ο λαός, του οποίου η μεγάλη πλειοψηφία δεν ανήκει στην αριστερά, να γίνει πρώτα οπαδός της προκειμένου να παλέψει για τα δίκια του, για την ίδια την επιβίωση την δική του και της χώρας του; Τι προέχει; Ο λαός και η δική του μαχητική ενότητα, ή η αριστερά, τα κόμματά της και η δική τους ενότητα;
Όποιος προτάσσει την αριστερά όχι μόνο δεν τρέφει καμιά εκτίμηση για τον λαό, αλλά του αρνείται από τώρα ένα από τα πιο θεμελιώδη ιστορικά του δικαιώματα: να είναι αυτός που θα επιφέρει την ανατροπή και θα πάρει την χώρα στα χέρια του για να αποφασίσει ο ίδιος που θέλει να την πάει και όχι κάποιος άλλος στο όνομά του γιατί είναι αρκούντως αριστερός, ή δήθεν επαναστάτης. Ή ο λαός θα είναι ο αδιαφιλονίκητος πρωταγωνιστής των εξελίξεων, ή θα καταλήξει πάλι κομπάρσος και ραγιάς κάποιου αδίστακτου «πατερούλη», που θα ξεχωρίζει από τους παλιούς μόνο ως προς τα αριστερά του πρόσημα. Μέσος δρόμος δεν υπάρχει.
Το ΕΠΑΜ δεν θα πέσει στην παγίδα της διαίρεσης του λαού σε αριστερούς και δεξιούς. Δεν θα παίξει το παιχνίδι του καθεστώτος του διαίρει και βασίλευε χωρίζοντας τον λαό με όρους παρωχημένης ιδεολογίας. Η διαχωριστική γραμμή είναι μία και μόνη: από την μια οι πατριώτες δημοκράτες αγωνιστές που παλεύουν για την απαλλαγή της χώρας από το σημερινό καθεστώς κατοχής και εκποίησης από το ευρώ, την ΕΕ και το ΔΝΤ και από την άλλη οι σύγχρονοι δωσίλογοι και τα γιουσουφάκια τους δεξιάς ή αριστερής παραλλαγής. Όλες οι άλλες διαχωριστικές γραμμές είναι πλαστές και δόλιες προκειμένου να ξεγελάσουν και να ποδηγετήσουν τον λαό υπέρ του εχθρού.
Για το ΕΠΑΜ το παλιό τετράπτυχο της Εθνικής Αντίστασης είναι σήμερα περισσότερο επίκαιρο παρά ποτέ: Λευτεριά, Δημοκρατία, Εθνική Ανεξαρτησία, Κοινωνική Δικαιοσύνη. Το ΕΠΑΜ δεν πρόκειται να χαρίσει τον πατριωτισμό του λαού σε κανένα φασιστικό, ή ναζιστικό μόρφωμα όπως κάνουν συστηματικά και για χρόνια οι ηγεσίες της αριστεράς. Αν η αριστερά δεν μπορεί να συνειδητοποιήσει το βαθύτατα δημοκρατικό και πατριωτικό της καθήκον σήμερα, τότε είναι τελείως άχρηστη για τον λαό και επιβλαβής για τον αγώνα του. Το ΕΠΑΜ θα σταθεί απέναντι σε οποιονδήποτε που είτε από τα δεξιά, είτε από τα αριστερά επιχειρεί να σύρει τον λαό σε εμφυλιοπολεμικά χαρακώματα. Και η «ενότητα της αριστεράς» σήμερα όχι μόνο επιχειρεί να υποκαταστήσει την αναγκαία λαϊκή ενότητα με μια επίπλαστη ενότητα μηχανισμών και κορυφών μακριά από τον λαό, αλλά και να συμβάλει στην αναβίωση των συμπλεγμάτων του εμφυλίου μέσα στον ίδιο τον λαό. Συνένοχοι εμείς δεν θα γίνουμε.
Οκτώβρης 2012
Η Πολιτική Γραμματεία του Ε.Πα.Μ.
Αν και από τις τοποθετήσεις του κ. Αλαβάνου που με ενδιαφέρον φιλοξένησαν τα ΜΜΕ αδυνατούμε να κατανοήσουμε σε τι συνίσταται αυτό το «Σχέδιο Β», οφείλουμε να ρωτήσουμε: Ποια η πολιτική του χρησιμότητα για το λαό και την χώρα; Πιστεύει ο κ. Αλαβάνος ότι ο λαός είναι τόσο καθυστερημένος που να πιστεύει ακόμη ότι υπάρχει «Σχέδιο Α» και «Σχέδιο Β», ή απλά η πρότασή του προσφέρεται ως σανίδα σωτηρίας για καταρρέουσες ηγεσίες και κομματικούς μηχανισμούς; Ίσως αυτό το τελευταίο εξηγεί και το γεγονός ότι ο κ. Αλαβάνος αγνόησε κάθε πρόσκληση που του έγινε από το ΕΠΑΜ όλο το προηγούμενο διάστημα για ανοιχτό διάλογο μέσα στον ίδιο τον λαό.
Όπως και να έχει, η Πολιτική Γραμματεία του ΕΠΑΜ οφείλει να ξεκαθαρίσει τα εξής:
Πρώτα απ’ όλα το ΕΠΑΜ χαιρετίζει την έστω και καθυστερημένη από τον κ. Αλαβάνο συνειδητοποίηση του γεγονότος ότι εντός του ευρώ δεν υπάρχει κανένα περιθώριο για διέξοδο υπέρ του λαού και της χώρας. Ελπίζουμε να συνειδητοποιήσει γρήγορα ότι και χωρίς εθνική ανεξαρτησία δεν μπορεί να υπάρξει κανενός είδους προοδευτική, δημοκρατική και φιλολαϊκή διέξοδος από το σημερινό καταστροφικό αδιέξοδο στο οποίο μας έχει οδηγήσει η Ευρωπαϊκή Ένωση, το ευρώ και το ΔΝΤ μαζί με το ντόπιο καθεστώς δωσίλογων.
Δεύτερο, το ΕΠΑΜ δεν κατανοεί γιατί θα πρέπει να πολιτογραφηθούν ως «αριστερά» τα αιτήματα της μονομερούς διαγραφής του χρέους, της εξόδου από το ευρώ και της εισαγωγής εθνικού κρατικού νομίσματος. Τα αιτήματα αυτά γεννήθηκαν εξαρχής και αγκαλιάζονται από ένα όλο και μεγαλύτερο κομμάτι του λαού ως δικά του αιτήματα, τα οποία πηγάζουν όχι από κάποια ιδεολογία, αλλά από την συνειδητοποίηση των πιο άμεσων και ζωτικών συμφερόντων του. Πολύ δε περισσότερο όταν η αριστερά, σε όλες της τις παραλλαγές, δεν έχει συμβάλει στο ελάχιστο ως προς την εκλαΐκευση αυτών των αιτημάτων, την τεκμηρίωσή τους, αλλά και στην μετατροπή τους σε ρεαλιστικό πρόγραμμα άμεσης εφαρμογής που απαντά σ’ όλα τα βασικά ερωτήματα του λαού. Σήμερα, εδώ και τώρα, όχι στην Δευτέρα Παρουσία κάποιας ιδιάζουσας ουτοπίας.
Δυστυχώς, οι δυνάμεις της αριστεράς που καθυστερημένα και μετά πολλών βασάνων υιοθέτησαν τα αιτήματα αυτά, αναλώνονται κυρίως στο να τους αφαιρέσουν τον βαθύ λαϊκό και δημοκρατικό τους χαρακτήρα προκειμένου να τα μετατρέψουν σε σλόγκαν ευκαιρίας χωρίς νόημα και σε ιδεολογήματα δικής τους αυτοεπιβεβαίωσης.
Τρίτο, το ΕΠΑΜ επιμένει και θα επιμένει μέχρι τέλους στο αυτονόητο: Γιατί θα πρέπει να γίνει κάποιος πρώτα αριστερός για να αγωνιστεί ενάντια στο καθεστώς της δουλοπαροικίας του χρέους που έχει επιβάλει το ευρώ, η ΕΕ και το ΔΝΤ στην χώρα του; Γιατί θα πρέπει ο λαός, του οποίου η μεγάλη πλειοψηφία δεν ανήκει στην αριστερά, να γίνει πρώτα οπαδός της προκειμένου να παλέψει για τα δίκια του, για την ίδια την επιβίωση την δική του και της χώρας του; Τι προέχει; Ο λαός και η δική του μαχητική ενότητα, ή η αριστερά, τα κόμματά της και η δική τους ενότητα;
Όποιος προτάσσει την αριστερά όχι μόνο δεν τρέφει καμιά εκτίμηση για τον λαό, αλλά του αρνείται από τώρα ένα από τα πιο θεμελιώδη ιστορικά του δικαιώματα: να είναι αυτός που θα επιφέρει την ανατροπή και θα πάρει την χώρα στα χέρια του για να αποφασίσει ο ίδιος που θέλει να την πάει και όχι κάποιος άλλος στο όνομά του γιατί είναι αρκούντως αριστερός, ή δήθεν επαναστάτης. Ή ο λαός θα είναι ο αδιαφιλονίκητος πρωταγωνιστής των εξελίξεων, ή θα καταλήξει πάλι κομπάρσος και ραγιάς κάποιου αδίστακτου «πατερούλη», που θα ξεχωρίζει από τους παλιούς μόνο ως προς τα αριστερά του πρόσημα. Μέσος δρόμος δεν υπάρχει.
Το ΕΠΑΜ δεν θα πέσει στην παγίδα της διαίρεσης του λαού σε αριστερούς και δεξιούς. Δεν θα παίξει το παιχνίδι του καθεστώτος του διαίρει και βασίλευε χωρίζοντας τον λαό με όρους παρωχημένης ιδεολογίας. Η διαχωριστική γραμμή είναι μία και μόνη: από την μια οι πατριώτες δημοκράτες αγωνιστές που παλεύουν για την απαλλαγή της χώρας από το σημερινό καθεστώς κατοχής και εκποίησης από το ευρώ, την ΕΕ και το ΔΝΤ και από την άλλη οι σύγχρονοι δωσίλογοι και τα γιουσουφάκια τους δεξιάς ή αριστερής παραλλαγής. Όλες οι άλλες διαχωριστικές γραμμές είναι πλαστές και δόλιες προκειμένου να ξεγελάσουν και να ποδηγετήσουν τον λαό υπέρ του εχθρού.
Για το ΕΠΑΜ το παλιό τετράπτυχο της Εθνικής Αντίστασης είναι σήμερα περισσότερο επίκαιρο παρά ποτέ: Λευτεριά, Δημοκρατία, Εθνική Ανεξαρτησία, Κοινωνική Δικαιοσύνη. Το ΕΠΑΜ δεν πρόκειται να χαρίσει τον πατριωτισμό του λαού σε κανένα φασιστικό, ή ναζιστικό μόρφωμα όπως κάνουν συστηματικά και για χρόνια οι ηγεσίες της αριστεράς. Αν η αριστερά δεν μπορεί να συνειδητοποιήσει το βαθύτατα δημοκρατικό και πατριωτικό της καθήκον σήμερα, τότε είναι τελείως άχρηστη για τον λαό και επιβλαβής για τον αγώνα του. Το ΕΠΑΜ θα σταθεί απέναντι σε οποιονδήποτε που είτε από τα δεξιά, είτε από τα αριστερά επιχειρεί να σύρει τον λαό σε εμφυλιοπολεμικά χαρακώματα. Και η «ενότητα της αριστεράς» σήμερα όχι μόνο επιχειρεί να υποκαταστήσει την αναγκαία λαϊκή ενότητα με μια επίπλαστη ενότητα μηχανισμών και κορυφών μακριά από τον λαό, αλλά και να συμβάλει στην αναβίωση των συμπλεγμάτων του εμφυλίου μέσα στον ίδιο τον λαό. Συνένοχοι εμείς δεν θα γίνουμε.
Οκτώβρης 2012
Η Πολιτική Γραμματεία του Ε.Πα.Μ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου