Μαρτυρία – ντοκουμέντο: «Δε θα γίνετε Αργεντινή. Δυστυχώς για εσάς…»

Μια προφητική ματιά δίνει σε άρθρο-ανοικτή επιστολή προς τον Ελληνικό λαό  ο Αργεντινός αναλυτής Adrian Salbuchi. Στο άρθρο του –το οποίο δημοσιεύεται στο ρωσικό ιστολόγιο του Russia Today- ο Salbuchi κάνει μια παράλληλη περιγραφή των γεγονότων που έφεραν στην Αργεντινή στην οικονομική κατάρρευση και την πτώχευση μια δεκαετία πριν σε σχέση με αυτά που συμβαίνουν στην Ελλάδα σήμερα, αλλά και πρόκειται να συμβούν. Πολλές λεπτομέρειες των δύο αυτών ιστοριών  είναι «ανατριχιαστικά» παρόμοιες σε σημείο που όλοι να απορούν: Θα ζήσουμε αυτά που πέρασε η Αργεντινή το 2001 και 2002;

Μια συμβουλή από την Αργεντινή: «Χρεωκοπήστε τώρα…»

«Εδώ στην Αργεντινή παρακολουθούμε τα τραγικά πράγματα που συμβαίνουν σήμερα στην Ελλάδα και μπορούμε να δώσουμε μόνο μια εξήγηση για όλα αυτά: Ε, αυτό είναι ότι ακριβώς συνέβη στην Αργεντινή το 2001 και το 2002…!

Δέκα χρόνια πριν και η Αργεντινή επίσης πέρασε μια συστημική οικονομική κατάρρευση εξαιτίας του εξωτερικού της χρέους, το οποίο κατέληξε σε κοινωνική αναταραχή, μεγάλη ταλαιπωρία για τους εργαζομένους, βία και συγκρούσεις με την Αστυνομία.

Μερικούς μήνες πριν η Αργεντινή «εκραγεί», και πιο συγκεκριμένα στις 20 Μαρτίου  2001 ο τότε πρόεδρος της χώρας Fernando de la Rúa – ο οποίος αργότερα αναγκάστηκε να παραιτηθεί κάτω από το βάρος της κοινωνικής κρίσης- κάλεσε στο υπουργείο Οικονομικών ως υπουργό τον διαβόητο Domingo Cavallo  φίλο των τραπεζών, μέλος της γνωστής trilateral και προστατευόμενο του συστήματος Rockefeller/Soros/Rhodes.

Ο  Cavallo ήταν ο φρικτός αρχιτέκτονας της οικονομικής αιχμαλωσίας της Αργεντινής στις ΗΠΑ και τη Βρετανία, όταν ήταν πάλι υπουργός Οικονομικών αλλά και υπουργός Εξωτερικών κατά τη δεκαετία του ΄90 επί προεδρίας Carlos Menem.

Ο Menem και ο Cavallo είναι οι βασικοί πρωτεργάτες, της παράδοσης της Αργεντινής στις ΗΠΑ και τη Βρετανία μετά τον πόλεμο των νησιών Falklands, ανοίγοντας την οικονομία στις ανεξέλεγκτες ιδιωτικοποιήσεις, στην απελευθέρωση και στην υπερχρέωση στο αμερικανικό δολάριο κάτι που οδήγησε στην αύξηση του εξωτερικού δανεισμού σχεδόν τρεις επάνω μέσα σε λίγα χρόνια.

Το σχέδιο αυτό προετοίμασε πρακτικά την κατάληψη της Αργεντινής από τους τραπεζίτες, και χρειάστηκε ένας συγκεκριμένος κύκλος για να ολοκληρωθεί και για αυτό το λόγο ο Cavallo επέστρεψε στο πόστο του το 2001, για να ολοκληρώσει το έργο του.

Της παραίτησης της κυβέρνησης –στις 20 Δεκεμβρίου παραιτήθηκε η κυβέρνηση de la Rúa και μαζί της και ο Cavallo- διαδέχθηκε μια πρωτοφανής ακυβερνησία στη χώρα.

Κατά τη διάρκεια εκείνου του ζεστού καλοκαιριού του Δεκεμβρίου του 2001 οι κυβερνήσεις άλλαζαν πιο συχνά από την «ημέρα και τη νύχτα». Μέσα σε μια εβδομάδα μόνο είχαν ορκιστεί και παραιτηθεί τουλάχιστον 4 πρόεδροι. Ένας εξ αυτών ο Adolfo Rodriguez Sáa η θητεία του οποίου άντεξε δεν άντεξε τρία 24ωρα, έκανε το μόνο σωστό πράγμα, έστω και αν το έκανε λάθος: Κήρυξε επίσημα την πτώχευση της Αργεντινής.

Τότε άνοιξαν οι πύλες της κολάσεως: Οι διεθνείς τραπεζίτες και το IMF (ΔΝΤ) έκαναν ότι περνούσε από το χέρι τους για να «σπάσουν τη ραχοκοκαλιά»  της χώρας. Τα διεθνή ΜΜΕ προέβλεπαν όλων των ειδών τις καταστροφές. Η πτώχευση της χώρας σήμαινε πως η Αργεντινή θα έπρεπε να υποφέρει μόνη της και μέσα στην αγωνία, όντας εξοστρακισμένη από τη «διεθνή οικονομική κοινότητα».

Δεν είσαι το αφεντικό μου πια…

Αλλά άσχετα με το πόσο στραβά πήγε, ήταν πολύ καλύτερα χωρίς τη «βοήθεια» των τραπεζιτών, χωρίς το IMF, τις ευρωπαϊκές κεντρικές τράπεζες και το αμερικανικό υπουργείο Οικονομικών. Καλύτερα να ξεκαθαρίζεις τα προβλήματα μόνος σου παρά να είσαι αναγκασμένος να ζεις παρασιτικά από τους «γύπες» του διεθνούς τραπεζικού συστήματος οι οποίοι ξεσκίζουν τις σάρκες της χώρας σου, μια χώρας που παρακμάζει κοινωνικά και οικονομικά.

Και πόσο άσχημο ήταν το 2002 για την Αργεντινή; Πολύ άσχημο: Το ΑΕΠ έπεσε κατά 40%, η ανεργία ανήλθε στο 30% και το 50% του πληθυσμού πέρασε κάτω από το όριο της φτώχειας ενώ το πέσος υποτιμήθηκε εν μια νυκτί από 1:1 σε 1:4ενώ όσοι είχαν σε τραπεζικούς λογαριασμούς δολάρια αναγκάστηκαν να τα ανταλλάξουν σε πέσος με ισοτιμία 1,40 πέσος προς 1 δολάριο.

Ναι αλλά τι είχε κάνει λάθος η κυβέρνηση της Αργεντινής; Στους μήνες που ακολούθησαν την οικονομική κατάρρευση, υπέκυψε στις εντολές και τις συνταγές του IMF οι οποίες ήταν στην ουσία η ίδια η αιτία για την οικονομική της καταστροφή. Η Αργεντινή δανειζόταν πολύ περισσότερα από όσα μπορούσε να επιστρέψει πίσω και οι τραπεζίτες το γνώριζαν αυτό!

Οι κυβερνήσεις που ακολούθησαν συνέχισαν να λειτουργούν για τους τραπεζίτες μεταθέτοντας το χρέος σε βάθος 30 και 40 ετών, ενώ το 2006 η Αργεντινή κατάφερε να ξεπληρώσει όλο το χρέος της στο IMF σχεδόν 10 δισ. $ σε ρευστό.

Οι ίδιοι «γύπες» πετούν γύρω από την Ελλάδα

Σήμερα η Ελλάδα αντιμετωπίζει μια παρόμοια απόφαση. Είτε κρατά την κυριαρχία της, ή παραδίδεται στην «Τρόικα» την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, και το IMF που εργάζονται για τους τραπεζίτες και όχι για τους ανθρώπους.

Χωρίς να αποτελεί έκπληξη σήμερα βρίσκουμε στην Ελλάδα ένα άνθρωπο της Trilateral και του συστήματος Rockefeller/Rothschild να διοικεί τη χώρα, πράττοντας τα ίδια ακριβώς που είχαν πράξει άλλοι στην Αργεντινή το 2001 και 2002.

Η Αργεντινή όχι μόνο υπέστη τον Cavallo αλλά και ο τότε πρόεδρός της De la Rúa ήταν επίσης συν-ιδρυτής του εγχώριου lobby CARI – του Αργεντινού Συμβουλίου Διεθνών Σχέσεων- ενός τοπικού «υποκαταστήματος» της  Trilateral και της μαφίας της Bilderberg.

Η Ελλάδα σήμερα πρέπει να κάνει αυτό που αποφάσισε η Αργεντινή να κάνει πριν από μια δεκαετία. Καλύτερα να υποφέρετε τον πόνο και την δοκιμασία, ξεκαθαρίζοντας το χάος που δημιούργησαν οι πολιτικοί σας σε συνεννόηση με τους διεθνείς τραπεζίτες, κρατώντας όποια Εθνική κυριαρχία εξακολουθείτε να έχετε παρά να αφήσετε τους τραπεζίτες που εδρεύουν στο Λονδίνο, τη Νέα Υόρκη ή την Φρανκφούρτη να καθορίζουν το μέλλον σας.

Είναι το «νέο-αποικιακό» μοντέλο της οικονομικής ισχύος

Ή νομίζετε πως είναι απλά κακή τύχη, ή κακή εκτίμηση και σύμπτωση που χώρες όπως η Ελλάδα, η Αργεντινή, η Ισπανία, η Πορτογαλία, η Βραζιλία, η Ισλανδία, η Ιρλανδία, η Ρωσία, η Μαλαισία, η Ουκρανία, η Ινδονησία, η Νότιος Κορέα, η Ταϊλάνδη, η Γαλλία και ακόμη ακόμη οι ΗΠΑ και η Βρετανία, που δανείζονται πάντα τόσο πολλά από τους τραπεζίτες για να «διαπιστώσουν» στη συνέχεια πως ότι δεν μπορούν να τα ξεπληρώσουν και κατά τρόπο συστηματικό οι ίδιοι τραπεζίτες (CitiCorp, HSBC, Deutsche, Commerz, BNP, Goldman Sachs, Bank of America, JPMorganChase, BBVA) δανείζουν τόσα πολλά σε χώρες για να «διαπιστώσουν» στη συνέχεια πως δεν μπορούν να τα εισπράξουν;

Όχι! Είναι ο δρόμος που οδηγεί στις «αναδιαρθρώσεις χρέους», στις «επαναχρηματοδοτήσεις χρέους» και στις «ανταλλαγές ομολόγων» οι οποίες επεκτείνουν το κρατικό χρέος πρακτικά σε ορίζοντα 20, 40 ή περισσοτέρων ετών.

Η παραπάνω διαδικασία εγγυάται απίστευτα μεγάλα και κολοσσιαία επιτόκια, για τους μεγάλους τραπεζίτες και όλους αυτούς του «καλούς» πολιτικούς, βαρόνους των ΜΜΕ, επενδυτές  και μεσίτες χωρίς του οποίους κάτι τέτοιο δε θα ήταν δυνατό.

Αυτό είναι το μοντέλο. Πρέπει να τρέχει και να τρέχει με αυτόν τον τρόπο… Αυτή είναι η τερατώδης μηχανή που συντρίβει όνειρα και ελπίδες των ανθρώπων  και δεν την ενδιαφέρει ποιοι είναι τα θύματα της: Χριστιανοί, Μουσουλμάνοι ή Βουδιστές, γιατι δεν έχει καμία ηθική.

Φέρτε πίσω τη Δραχμή

Έτσι λοιπόν Ελλάδα: Απλά χρεωκοπήστε το κρατικό σας χρέος: Απλά επιστρέψτε στη Δραχμή: Απλά πείτε «Όχι ευχαριστώ» στους Γερμανούς τραπεζίτες, και στα αρπακτικά της Τρόικα. Πείτε όχι στον δικό σας πρόεδρο της Trilateral.

Με αυτόν τον τρόπο θα θέσετε ένα ισχυρό προηγούμενο για τους Ευρωπαίους γείτονές σας: Όπως η Ισπανία που έχει πληγωθεί τόσο άσχημα για τους ίδιους λόγους. Όπως η Ιταλία με τον δικό της πρωθυπουργό της τριμερούς, Mario Monti –και επίσης πρόεδρος της ευρωπαϊκής Trilateral.

Η Ελλάδα το λίκνο της Δημοκρατίας, μπορεί να διδάξει στον κόσμο ένα μάθημα αληθινής Δημοκρατίας με το να πετάξει έξω τα παράσιτα από τη χώρα, μια κίνηση η οποία παρ΄ ελπίδα μπορεί να οδηγήσει στο να τα πετάξουν έξω από την Ευρώπη και ίσως αργότερα από το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα.

Γιατί αυτό που η Ελλάδα, η Αργεντινή, η Ιταλία και η Ισπανία περνούν τώρφα δεν είναι μια αληθινή Δημοκρατία, αλλά μάλλον μια διαστρεβλωμένη μίμησή της η οποία συστηματικά τις οδηγεί στον έλεγχο των παγκόσμιων αφεντικών, στον έλεγχο της Trilateral της Bilderberg και της διεθνούς τραπεζικής κυριαρχίας.

Αυτοί διοικούν τώρα το «παιχνίδι» όπου όλες οι χώρες καταλήγουν να έχουν την «καλύτερη δημοκρατία που τα λεφτά μπορούν να αγοράσουν» κάτι το οποίο δεν είναι Δημοκρατία…

Τα μεγαθήρια της οικονομικής ισχύος επελαύνουν με πλήρη ταχύτητα εναντίον όλων μας. Εάν η Ελλάδα καταρρεύσει, ποιος θα είναι ο επόμενος; Η  Ισπανία; Η Ιταλία; Η Πορτογαλία; Η Αργεντινή; (ξανά;)
Και τι θα γίνει εάν η Ελλάδα γυρίσει πίσω στην Δραχμή;

Αφήστε και την Ιταλία να γυρίσει πίσω στην Λιρέτα, την Ισπανία στην Πεσέτα, την Πορτογαλία στο Εσκούντο…!

Ένα εθνικό νόμισμα είναι το κλειδί στην εθνική κυριαρχία.

Όλες οι κυβερνήσεις πρέπει να καταλάβουν ότι είτε θα κυβερνάς για τον κόσμο ενάντια στους τραπεζίτες, είτε για τους τραπεζίτες ενάντια στον κόσμο.

Adrian Salbuchi για το Russia Today

Ο Adrian Salbuchi είναι πολιτικός και οικονομικός αναλυτής, και ραδιοφωνικός και τηλεοπτικός παραγωγός στην Αργεντινή (www.asalbuchi.com.ar)

ΠΗΓΗ: defencenet.gr