ΠΡΑΞΕΙΣ ΥΠΟΤΕΛΕΙΑΣ ....

Τούτες τις ώρες, όπου μετά και τη συνάντηση των αρχηγών της συγκυβέρνησης ξεκίνησε πάλι ένας βομβαρδισμός από πληροφορίες, που μόνο θολούρα και κατάθλιψη μας προκαλούνε, θεωρώ χρήσιμο να επιστήσω την προσοχή σε ένα θέμα εξαιρετικής σημασίας που φανερώνει το γενικότερο σχεδιασμό για το πού πάει το πράγμα στην πατρίδα μας.

Στο γιούρογκρουπ που έγινε πριν από περίπου δέκα μέρες (26-27/01/2012), κυκλοφόρησε ένα έγγραφο, non paper, από τη γερμανική πλευρά προς τις υπόλοιπες αντιπροσωπείες. Το έγγραφο αυτό, με τίτλο «Διασφάλιση της Συμμόρφωσης στο 2ο ελληνικό πρόγραμμα», διέρρευσε και δημοσιεύτηκε από τη γνωστή οικονομική εφημερίδα Financial Times.

Εκεί υπάρχουν δύο καινούργιοι όροι που θα ενσωματωθούν στο νέο Μνημόνιο και οι οποίοι, σύμφωνα με τους «εταίρους, φίλους και συμμάχους» μας, θα εξασφαλίσουν τη «συμμόρφωση», τη διάλυση δηλαδή, της χώρας μας.

1) Απόλυτη προτεραιότητα στην εξυπηρέτηση του χρέους:

«Η Ελλάδα πρέπει να δεσμευτεί νομικά ότι θα δίνει απόλυτη προτεραιότητα στην εξυπηρέτηση του χρέους. Η δέσμευση αυτή θα πρέπει να κατοχυρωθεί νομικά από το Ελληνικό Κοινοβούλιο. Τα έσοδα του Κράτους θα πρέπει να χρησιμοποιούνται πρώτα και πάνω απ' όλα για την εξυπηρέτηση του χρέους, μόνο όποιο εισόδημα τυχόν περισσεύει θα μπορεί να χρησιμοποιείται για τη χρηματοδότηση των πρωτογενών δαπανών».

Με λίγα λόγια το ελληνικό κράτος καλείται να θέσει σαν ύψιστη προτεραιότητά του, όχι τη διασφάλιση της ζωής, της περιουσίας και της ευημερίας των Ελλήνων, την προστασία δηλαδή της αξίας του ανθρώπου, όπως επιτάσσει το Σύνταγμά μας, αλλά την πληρωμή των τοκογλύφων!! Πρέπει να επισημάνουμε ότι τέτοιος παράλογος και χυδαίος όρος δεν έχει επιβληθεί ποτέ σε ευρωπαϊκό κράτος από τον Β' παγκόσμιο πόλεμο και μετά. Ούτε καν στην ηττημένη του πολέμου Γερμανία!

Το πόσο καταστροφική είναι η αποδοχή του παραπάνω όρου, αποδεικνύεται αν λάβουμε υπ' όψη μας και μερικούς ενδεικτικούς αριθμούς.

Σύμφωνα με τα στοιχεία του προϋπολογισμού, τα έσοδα του κράτους προβλέπεται να είναι 54,434 δισ. Ευρώ, οι πρωτογενείς δαπάνες (σ.σ. μισθοί, συντάξεις, παιδεία, υγεία, εθνική άμυνα, κλπ) 49,085 δισ. Ευρώ, ενώ οι δαπάνες εξυπηρέτησης χρέους για το 2012 (τόκοι, χρεωλύσια και έντοκα γραμμάτια) ανέρχονται σε 84,8 δισ. Ευρώ.

Τι σημαίνουν πρακτικά οι αριθμοί αυτοί;

α) Η Ελλάδα ΔΕΝ δανείζεται για να πληρώνει μισθούς και συντάξεις. Δανείζεται για να πληρώνει τα τοκογλυφικά χρέη.

β) Ακόμα κι αν η κυβέρνηση κατορθώσει μέσα στο 2012 και δεν ξαναπληρώσει ούτε ευρώ για

μισθούς και συντάξεις, κλείσει όλα τα σχολεία και τα νοσοκομεία και διαλύσει τις ένοπλες δυνάμεις της χώρας, το ελληνικό κράτος θα εξακολουθήσει να έχει ανάγκη από σχεδόν 36 δισ. Ευρώ (!!) δανεικά για να πληρώσει τα πανωτόκια.

Μα αν πετύχει το P.S.I. όλα θα πάνε καλά...

Αν δεχτούμε ότι η διαδικασία αυτή πετύχει στο 100%, όλους τους στόχους που μας ανακοινώνουν επίσημα, χωρίς κανενός είδους επιβάρυνση για το δημόσιο (κάτι που φυσικά δεν ισχύει), τότε σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του προϋπολογισμού για το 2012 θα έχουμε να πληρώσουμε 12,75 δισ. ευρώ σε τόκους αντί για 17,9 δισ. Έτσι, αντί για 84,8 οι δαπάνες εξυπηρέτησης χρέους γίνονται 79,65 δισ. Δε νομίζω ότι χρειάζεται περαιτέρω σχολιασμός...

Ε και λοιπόν; Θα μας δανείζουν οι εταίροι μας...

Ας δούμε τι λένε οι Ευρωπαίοι σχετικά με αυτό το θέμα λίγο πιο κάτω στο ίδιο έγγραφο:

«Η εκ των πραγμάτων (de facto) εξάλειψη της πιθανότητας πτώχευσης θα έκανε την απειλή μη εκταμίευσης μιας δόσης του δευτέρου δανειοδοτικού προγράμματος πολύ πιο αξιόπιστη. Αν μια μελλοντική δόση δεν εκταμιευτεί, η Ελλάδα δεν μπορεί να απειλήσει τους δανειστές της με πτώχευση, αλλά αντίθετα θα πρέπει να δεχτεί καινούργιες περικοπές στις πρωτογενείς δαπάνες ως τη μόνη δυνατή επίπτωση από τη μη εκταμίευση».

Τι σημαίνουν όμως τα παραπάνω;

α) Η λέξη πτώχευση χρησιμοποιείται στο έγγραφο, για να περιγράψει την περίπτωση κατά την οποία η Ελλάδα (για οποιοδήποτε λόγο) δε θα πληρώσει τους “δανειστές”. Επομένως, όσοι λένε ότι αγωνίζονται για να μην πτωχεύσει η χώρα, αγωνίζονται για να εξασφαλίσουν ότι οι δανειστές δε θα σταματήσουν να πληρώνονται.

β) Οι δανειστές παραδέχονται ότι το να μη μας δώσουνε μια δόση δεν συνιστούσε πραγματική απειλή έναντι της Ελλάδας. Όπως οι ίδιοι ομολογούν, η Ελλάδα είχε έως τώρα τη δυνατότητα να εξουδετερώσει την απειλή μη εκταμίευσης της δόσης, απειλώντας η ίδια τους τοκογλύφους με πτώχευση, δηλαδή με παύση των πληρωμών της προς αυτούς. Στην περίπτωση που υπογραφεί η νέα δανειακή σύμβαση, η χώρα θα έχει παραδώσει οικειοθελώς ένα ακόμα όπλο της.

γ) Από τα παραπάνω, και όχι μόνο, προκύπτει το συμπέρασμα ότι οι δόσεις του δανείου της Τρόικας πηγαίνουν αποκλειστικά στην εξυπηρέτηση των παλιότερων δανείων. Αυτό εξάλλου προβλέπεται ρητά και στην δανειακή σύμβαση που υπογράψαμε με τους Ευρωπαίους το 2010.

δ) Ήδη οι Ευρωπαίοι έχουν στο μυαλό τους την περίπτωση μη εκταμίευσης.

Αυτό δεν οφείλεται μόνο στο γεγονός ότι είναι απλώς ένα μέσο εκβιασμού, αλλά και στο ότι η γενικότερη κρίση χρέους των χωρών της Ευρωζώνης μπορεί να οδηγήσει σε πραγματική αδυναμία εκταμίευσης μιας δόσης από τον “μηχανισμό στήριξης” προς την Ελλάδα. Μοιραία δημιουργείται το ερώτημα γιατί θα πρέπει η Ελλάδα να δεσμευτεί ότι θα “πληρώνει τις υποχρεώσεις προς τους δανειστές της”, ενώ οι δανειστές δηλώνουν ανοιχτά ότι οι ίδιοι είναι πιθανόν να μην το κάνουν.

Ας δούμε όμως και τον δεύτερο όρο για τον οποίο κάτι ακούστηκε τις προηγούμενες ημέρες και από τα κεντρικά ΜΜΕ. Η πρόταση για το πώς ακριβώς θα πρέπει να διατυπωθεί στο νέο Μνημόνιο έχει ως εξής:

2) Παράδοση της Εθνικής δημοσιονομικής Κυριαρχίας

«[...]Στην περίπτωση μη συμμόρφωσης, επιβεβαιωμένης από την Ε.Κ.Τ., το Δ.Ν.Τ. και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, θα διοριστεί από το γιούρογκρουπ ένας νέος επίτροπος προϋπολογισμού για να βοηθήσει στην εφαρμογή μεταρρυθμίσεων. Ο επίτροπος θα έχει ευρείες αρμοδιότητες παρακολούθησης επί των δημοσίων δαπανών και δικαίωμα βέτο ενάντια στις αποφάσεις που δεν ευθυγραμμίζονται με τους καθορισμένους δημοσιονομικούς στόχους και τον κανόνα της προτεραιότητας εξυπηρέτησης του χρέους. Η Ελλάδα πρέπει να διασφαλίσει ότι ο νέος μηχανισμός παρακολούθησης θα είναι πλήρως νομικά κατοχυρωμένος, κατά προτίμηση μέσω Συνταγματικής τροποποίησης».

Είναι προφανές ότι μιλάμε για κατοχικό διοικητή με απόλυτες εξουσίες, ο οποίος θα επιβληθεί στη χώρα όχι αμέσως με την υπογραφή της νέας σύμβασης, αλλά αργότερα, όταν δε θα έχουμε επιτύχει τους ανέφικτους πάλι στόχους που θα έχουν τεθεί. Η διατύπωση αυτή έδωσε τη δυνατότητα στο πολιτικό σύστημα να αρνηθεί με πάθος την επιβολή επιτρόπου τώρα. Θα περιμένει να μας επιβληθεί αργότερα “αφού δεν μπορούμε να τα καταφέρουμε μόνοι μας” και οι εταίροι θα μας απειλήσουν ότι “δε θα μας δώσουν τη δόση”.

Ο ύπατος αρμοστής θα αποφασίζει για το πώς θα κατανέμεται ο παραγόμενος ελληνικός πλούτος. Πόσα από τα κρατικά έσοδα θα δίνονται σε τομείς όπως οι μισθοί και οι συντάξεις, η άμυνα της χώρας, η παιδεία, η υγεία, κλπ. Πρωταρχικό κριτήριο για τις αποφάσεις του αυτές θα είναι η εξυπηρέτηση του χρέους και όχι η ευημερία, ούτε καν η επιβίωση των Ελλήνων.

Ε και; Εδώ και καιρό έχουμε κατοχικούς διοικητές όπως ο Ράιχενμπαχ κι οι υπόλοιποι...

Βεβαίως. Η διαφορά είναι, πέρα από τις καινούργιες αρμοδιότητες, ότι μέχρι τώρα όλοι αυτοί βρίσκονταν παράνομα στη χώρα μας, απλώς και μόνο επειδή το ανεχόμαστε. Είναι η πρώτη φορά που η ελληνική πολιτεία καλείται να θεσμοθετήσει, “κατά προτίμηση μέσω Συνταγματικής τροποποίησης”, ότι την εκτελεστική εξουσία μπορεί να την ασκεί κάποιος ο οποίος δεν είναι Έλληνας πολίτης, δεν είναι εκλεγμένος από τον ελληνικό λαό, ούτε καν διορισμένος από καμία ελληνική αρχή.

Αυτό, σε συνδυασμό με τον κανόνα ότι ως πρωταρχική υποχρέωση αναγνωρίζεται η πληρωμή του “χρέους” κι όχι η προστασία της αξίας του ανθρώπου, όπως ρητά αναφέρει το ελληνικό Σύνταγμα, οδηγούν στο συμπέρασμα ότι με τις νέες συμβάσεις, η κυβέρνηση δεν υπογράφει απλώς την εξαθλίωση των Ελλήνων και την άνευ όρων παράδοση του ελληνικού κράτους (όπως έκανε με την πρώτη δανειακή σύμβαση), αλλά την ίδια τη διάλυσή του, καθιστώντας το χρέους υποτελές.

Γ. Δρανδάκης

Πληροφορικός