Μια "αριστερά" πέραν της δεξιάς;

του Γιώργου Κοντογιώργη

Χρειάστηκαν μόλις τρεις μήνες για να αποκαλυφθεί η γύμνια της λεγόμενης ριζοσπαστικής αριστεράς στο ιδεολογικό και πολιτικό πεδίο. Τελικά στους τρεις μήνες της αριστερής ριζοσπαστικής διακυβέρνησης κατεδείχθη ότι όχι μόνο δεν έχει τίποτε να πει, αλλά και ως φορέας διαχείρισης του κράτους επέδειξε ένα αποκρουστικό πρόσωπο. Όπως και η Δεξιά, εγκιβωτίσθηκε στη λεγόμενη διαπραγμάτευση με τους "θεσμούς" για να διαχειρισθεί την εξάρτηση της χώρας, στέλνοντας όπως και η δεξιά το λογαριασμό στους "ξένους". Προφανώς δεν άκουσε ότι η αιτία της ελληνικής κρίσης είναι πρωτογενώς εσωτερική και ένοχος γι'αυτήν είναι η πολιτική τάξη και το νεμητικό κράτος που έστησε.  …

Έχει ενδιαφέρον να προσεχθεί ότι στους τρεις ολόκληρους μήνες της διακυβέρνησης τα πρώτα και μόνα επείγοντα μέτρα που έκρινε ότι είχε να λάβει για να αναταχθεί η χώρα είναι: η "τακτοποίηση" του Ξηρού, η εκπλήρωση "υποσχετικών" προς τους αντιεξουσιαστές, η πολιτική διαχείριση του νόμου (διάβαζε της ανομίας), η δήλωση βουλήσεως για τη μεταβολή της χώρας σε χωματερή του παγκόσμιου καπιταλισμού και των πολιτικών του ηγεμόνα, η διαβεβαίωση ότι η δημόσια διοίκηση θα ανασυγκροτηθεί, όπως και από τη δεξιά, με την "αξιολόγηση" των υπαλλήλων, η ανάκτηση των πανεπιστημίων από την κομματοκρατία με την επαναφορά των παρατάξεων σ'αυτά και ο δια του "ασύλου" έλεγχος της κίνησης των ιδεών, η παράδοση των σχολείων στον κομματικό συνδικαλισμό, η αλλαγή του εκλογικού νόμου (!) στην αυτοδιοίκηση και πολλά τέτοια που ουσιαστικά ανακοινώνουν την παλινόρθωση του παλαιού καθεστώτος που οδήγησε στην καταστροφή. Δεν άκουσαν ούτε γνωρίζουν ότι το κράτος είναι αυτό που παράγει ελλείμματα, σκάνδαλα, διαπλοκές, ανομία, που εμποδίζει την ανάπτυξη, που αν δεν στέλνει τους Έλληνες στην ανεργία τους εξορίζει στην ξενιτιά. Όταν τους προσάπτει κανείς ότι η πρώτη ριζοσπαστική αριστερή απόφαση που είχαν να λάβουν ήταν η απελευθέρωση του Ξηρού απαντούν αφοπλιστικά: "Μα αφού δεν μας αφήνουν να κάνουμε κάτι άλλο, κάναμε κι εμείς αυτό για να δείξουμε ότι κάτι κάνουμε" (SIC). Τελικά, η απόσταση ανάμεσα στην αριστερά που στο όνομα της προλεταριακής διεθνούς υπερασπιζόταν τον πολιτικό ολοκληρωτισμό, στο όνομα της προόδου, και στη "ριζοσπαστική αριστερά" που επαγγέλλεται τον ολοκληρωτισμό της διεθνούς των αγορών, στο όνομα της προόδου, είναι μόλις μια εποχή. Το λάφυρο όμως είναι το ίδιο. Η κοινωνία των πολιτών.  Ο εχθρός παραμένει κοινός: η κοινωνία των πολιτών.  Το υποκείμενο της πολιτικής κυριαρχίας η κοινωνία των πολιτών επίσης. Ο αρχαίος τύραννος ήξερε τι εννοούσε όταν συμβούλευε τον ομότεχνό του ότι για να διαιωνίσει την εξουσία του ένας τρόπος υπάρχει: η εξίσωση των μελών της κοινωνίας με το μηδέν. Όλα δείχνουν ότι η "αριστεία του μηδενός", που διακήρυξαν οι διάφοροι "Μπαλταδόροι" ως μέτρο κρίσεως για το πολιτεύεσθαι της άρχουσας ριζοσπαστικής αριστεράς, θα αποτελέσει το νέο δόγμα για τη διακυβέρνηση της χώρας. Για να παραφράσω τον πάντα επίκαιρο Χρόνη Μίσσιο, "ευτυχώς που κάποιοι [από εκείνους που ανάλωσαν τη ζωή τους για την Αριστερά] πέθαναν νωρίς", για να μην βλέπουν τους "συντρόφους" τους να πολιτεύονται πέραν της δεξιάς στο όνομά τους. Για να μην δουν την "Συριζαία" Αριστερά να συνεχίζει την "παράδοση" της Δεξιάς και του ΠΑΣΟΚ, να παραδίδει στην επόμενη κυβέρνηση, μια Ελλάδα μικρότερη από όσο την παρέλαβε..         

 ΠΗΓΗ: George  Contogeorgis 
Αναδημοσίευση από: Τελευταία Έξοδος