Η ΒΡΩΜΙΑ ΠΟΥ ΚΡΥΒΕΤΑΙ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΑΤΗΛΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΔΗΘΕΝ ΒΙΩΣΙΜΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ «ΔΗΜΟΣΙΟΥ» ΧΡΕΟΥΣ

Αυτό το χρέος δε το διαπραγματεύεσαι γιατί κάθε διαπραγμάτευση συνιστά εθνική ήττα. Αυτό το χρέος δε το διαπραγματεύεσαι, γιατί κάθε διαπραγμάτευση οδηγεί σε ακόμη μεγαλύτερο κατέβασμα στα παντελόνια των ταπεινωμένων και των πρόθυμων...

του Κ.Κυριακόπουλου

Ενώ κάθε υποτιθέμενο «κέρδος» από τη διαπραγμάτευση, θα σημαίνει αποκλειστικά και μόνο, όχι μόνο ανεξέλεγκτη κατοχική υποταγή και καθολική θεσμική αποδόμηση, αλλά θα σημαίνει επίσης και νέο πλιάτσικο στον εθνικό πλούτο και στην εναπομείνασα εθνική περιουσία αλλά και προσωπική περιουσία των πολιτών.

• Το πρώτο πράγμα το οποίο επιχειρείται, είναι να συγκαλυφθεί ένα έγκλημα. Ένα εθνικών διαστάσεων έγκλημα που συντελέστηκε από τη συμμορία του Καστελόριζου και με την ενορχήστρωση του δοτού πρωθυπουργού Παπαδήμου. Το οποίο υποτίθεται πως θα συνέβαλε στην ελάφρυνσή του.

Μιλάμε για το έγκλημα του προδοτικού PSI, του οποίου οι συνέπειες ακόμη δεν έχουν καν εμφανιστεί. Μάλιστα με την ανοχή των δανειστών, γίνεται προσπάθεια αξιοποίησης κάθε δυνατότητας για τη μεταχρονολόγηση τους, προκειμένου η βόμβα που θα τινάξει στον αέρα τα πάντα, να εκραγεί μετά τις...

επικείμενες βουλευτικές εκλογές. Στα πλαίσια αυτής της προσπάθειας εντάσσονται και οι σημερινοί πανηγυρισμοί της συγκυβέρνησης των αθλίων, που «βρήκαν και εξασφάλισαν» πιστώσεις για να σώσουν – όπως λένε – προσωρινά τις συντάξεις 340.000 ασφαλισμένων του ΟΑΕΕ. (Δείτε σχετικά)

• Το δεύτερο ζήτημα το οποίο επιχειρούν να συγκαλύψουν, μεταθέτοντας σε διαφορετικού είδους προσεγγίσεις το κέντρο της προσοχής, είναι την τραγική ομοιότητα τόσο της συγκυβέρνησης όσο και της αξιωματικής αντιπολίτευσης, στις λογικές διαχείρισης του εμφανιζόμενου ως «δημοσίου χρέους».

Πρόκειται ουσιαστικά για την κοινή τους στρατηγική της αποδοχής τετελεσμένων, μέσα από τα οποία θα διασφαλίζεται το αδιαφιλονίκητο των ληστρικών απαιτήσεων των «δανειστών», ενώ την ίδια στιγμή η κοινωνία θα πολιτογραφείται ως το μοναδικό διαχρονικό υποζύγιο, που θα αιμορραγεί προκειμένου να εξυπηρετείται η δίψα των αδίστακτων βρυκολάκων που έχουν βάλει στο χέρι τη χώρα, τον πλούτο της και την ίδια την προοπτική της σε τελευταία ανάλυση.

• Το τρίτο και σημαντικότερο ζήτημα το οποίο επιχειρείται να συγκαλυφθεί μέσα από αυτή την αστείρευτη χρεωμανία, είναι η ίδια η ταυτότητα του χρέους, το οποίο δολίως και εθνομειοδοτικά, επιμένουν να βαφτίζουν «δημόσιο».

Το έχουμε πει και θα το τονίσουμε και πάλι…

 

Το εμφανιζόμενο ως δημόσιο χρέος, δεν είναι καθόλου δημόσιο, αλλά αποτελεί προϊόν συμμοριακής συναλλαγής διεφθαρμένων και εθνικά ανεύθυνων και εγκληματικών πολιτικών ανδρεικέλων, με τις συμμορίες του χρήματος σε ολόκληρο τον πλανήτη.

 

Η λογική της «διαπραγμάτευσης» σημαίνει αποδοχή του εγκλήματος. Και βεβαίως προδιαθέτει για νέες «διαπραγματευτικές» παραχωρήσεις,  με βαρύτατο εθνικό και κοινωνικό τίμημα.

 

Όσοι λοιπόν επιμένουν να αποδέχονται ως «δημόσιο» το χαρακτήρα αυτού του χρέους, αυτό που κάνουν είναι να συγκαλύπτουν σκόπιμα την αλήθεια, και ο λόγος που το κάνουν, είναι γιατί η εντολή που έχουν είναι να τροφοδοτήσουν τη φάκα με τυρί για να τσιμπήσει το πόπολο, προκειμένου να εξυπηρετηθεί αποτελεσματικότερα το εφιαλτικό σχέδιο σε βάρος της χώρας. Και η αλήθεια που αποκρύπτουν, είναι πως:

• Αυτό χρέος δεν είναι δημόσιο, γιατί από τις συναλλαγές της βρωμιάς που το διαμόρφωσαν, οι πολίτες αυτής της χώρας δεν καρπώθηκαν ωφελήματα, και επομένως δεν επιβαρύνονται και με καμία θεμιτή υποχρέωση αποπληρωμής του.

• Αυτό το χρέος είναι προϊόν λαμογιάς και συναλλαγών αθλιότητας του πολιτικού προσωπικού με τους υποτιθέμενους δανειστές, οι οποίοι αυτή τη στιγμή θα πρέπει να πεταχτούν έξω και δια παντός από τη χώρα.

• Οι ιδιώτες δανειστές μέσω των οποίων διαμορφώθηκε αυτό το δυσθεώρητο χρέος, όφειλαν να γνωρίζουν τι δανείζουν, όφειλαν να δανείζουν μόνο εφ όσον αποδεδειγμένα προέκυπτε, ότι αυτά που δάνειζαν είχαν τα φόντα να αποπληρωθούν, και φυσικά ως δανειστές – κερδοσκόποι, έχουν την υποχρέωση να φάνε και στον κώλο το ρίσκο της «απερισκεψίας» και της υπερχρηματοδότησης του δανειζόμενου.

• Οι πολιτικές συμμορίες όμως – ελληνόφωνες και μη – που εμφανίζονται ως σωτήρες μας, φρόντισαν να εξασφαλίσουν τα νώτα των συμμοριών του χρήματος υπέρ των οποίων δουλεύουν, και να μεταφέρουν αυτό το χρέος στις πλάτες των ευρωπαϊκών κοινωνιών. Είναι κι αυτό μέρος της εγκληματικής πολιτικής τους αλλά και εργαλείο της ανήθικης προπαγάνδας τους, αφού σήμερα επιχειρούν να μας πείσουν πως ότι δεν πληρωθεί από τον ελληνικό λαό θα επιβαρύνει τις κοινωνίες της Ευρώπης.

Ποιος απάλλαξε βρε αλήτες τις συμμορίες του χρήματος, από το παλούκι που είχαν στον κώλο τους δρώντας ως τοκογλύφοι, και το μετέφερε στις πλάτες των Ευρωπαίων πολιτών???

• Αυτό το χρέος λοιπόν αποτυπώθηκε λογιστικά προκειμένου να χρησιμοποιηθεί ως εργαλείο απροκάλυπτης κατοχής, και να νομιμοποιήσει ως βολικό άλλοθι την παρουσία τους αλλά και πολιτικές πλιάτσικου σε βάρος της χώρας.

• Αυτό το χρέος ανακυκλώνεται με θύματα τους υπερχρεωμένους πολίτες απέναντι στο ίδιο το κράτος, που μπαίνουν στην κρεατομηχανή της κατοχής, σε ένα φαύλο κύκλο οργίων που βγάζουν στο σφυρί την ίδια τη χώρα.

Επομένως, αυτό το χρέος δε το διαπραγματεύεσαι γιατί κάθε διαπραγμάτευση συνιστά εθνική ήττα. 

 

Αυτό το χρέος δε το διαπραγματεύεσαι, γιατί κάθε διαπραγμάτευση οδηγεί σε ακόμη μεγαλύτερο κατέβασμα στα παντελόνια των ταπεινωμένων και των πρόθυμων, ενώ κάθε υποτιθέμενο «κέρδος» από τη διαπραγμάτευση, θα σημαίνει αποκλειστικά και μόνο, όχι μόνο ανεξέλεγκτη κατοχική υποταγή και καθολική θεσμική αποδόμηση, αλλά θα σημαίνει επίσης και νέο πλιάτσικο στον εθνικό πλούτο και στην εναπομείνασα εθνική και προσωπική περιουσία των πολιτών.