του Θ.Λασκαράτου
Η Σύμβαση της Βιέννης του 1969: είναι η σύμβαση που καθορίζει το δίκαιο που θα εφαρμόζεται στις συνθήκες μεταξύ κρατών βάσει μεταξύ άλλων των διακηρύξεων της Χάρτας του ΟΗΕ και άλλων. Για παράδειγμα μία συνθήκη μεταξύ 2 κρατών που συμφωνούν να κάνουν γενοκτονία σε 3ο κράτος είναι παράνομη.
Κατά τον ίδιο τρόπο το διεθνές δίκαιο καθιστά παράνομη την σύνταξη διεθνούς συνθήκης, η οποία δεν περιλαμβάνει ρήτρα εξόδου κράτους/μέρους απ΄αυτήν.
Οι Συνθήκες της Ευρωπαϊκής Ένωσης
Το λεγόμενο 'οικοδόμημα της ΕΕ' είναι όπως οι ρωσικές κούκλες: συνθήκη πάνω στην συνθήκη, οι οποίες περιλαμβάνουν όλα τα προηγούμενα «κεκτημένα».
Σχετικά με την ρήτρα εξόδου κράτους από συνθήκη Ευρωπαϊκής Ένωσης:
Α. Η Συνθήκη της Ρώμης του 1957 (η ιδρυτική συνθήκη ΕΟΚ) παρότι δεν περιελάμβανε ρήτρα εξόδου, δεν ήταν παράνομη εφόσον οι συνθήκες συντάσσονταν βάσει των τότε κανόνων του διεθνούς δικαίου, κάτι που δεν ισχύει όμως με την Συνθήκη του Μάαστριχτ του 1992 (Συνθήκη της Ευρωπαϊκής Ένωσης) , η οποία ήταν παράνομη επειδή δεν περιελάμβανε ρήτρα αποχώρησης. Το ίδιο και η Συνθήκη του Άμστερνταμ του 1997, το ίδιο και η Συνθήκη της Νίκαιας του 2000.
Β. Το 2004 δίνεται στην δημοσιότητα το προσχέδιο του ‘Ευρωπαϊκού Συντάγματος’ υπό τον Giscard d’ Estaing. Το προσχέδιο ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων επειδή παραβίαζε τόσο εξόφθαλμα το διεθνές δίκαιο από το πρώτο της άρθρο αγνοώντας την ρήτρα εξόδου. Καταψηφίστηκε αρχικά από τον γαλλικό και τον ολλανδικό λαό στα αντίστοιχα δημοψηφίσματα.
Γ. Η Συνθήκη της Λισσαβώνας του 2007, δηλαδή το τελικό σχέδιο του κειμένου, περιελάμβανε ρήτρα εξόδου (το μετέπειτα άρθρο 50) μετά την κατακραυγή αλλά και την σιωπηρή συμφωνία να μην γίνεται ποτέ λόγος γι αυτό. Ακόμα και ο τίτλος που επελέγη, ‘Ευρωπαϊκό Σύνταγμα’, είναι παραπλανητικός. Δεν πρόκειται για ‘σύνταγμα’ αλλά για ‘διεθνή συνθήκη’ πολλών χιλιάδων σελίδων.
Δ. Έτσι, το λεγόμενο 'οικοδόμημα της ΕΕ' σήμερα λειτουργεί με βάση δύο συνθήκες που συμπεριλαμβάνουν όλα τα προηγούμενα κεκτημένα:
1.την Συνθήκη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία περιλαμβάνει τις βασικές αρχές και
2.την Συνθήκη για την λειτουργία της ΕΕ , που περιλαμβάνει όλες τις λεπτομέρειες και συντάχθηκε έτσι ώστε να μην ενδιαφέρει τον πολύ κόσμο.
Ευρωπαϊκή Ένωση & Ευρωζώνη – ‘Παράδοξα’
1) Κράτη που είναι μέλη της ΕΕ και είναι στο ευρώ
18 από τα 27 κράτη-μέλη της ΕΕ έχουν υιοθετήσει το ευρώ:
1) ΑΥΣΤΡΙΑ
2) ΒΕΛΓΙΟ
3) ΓΑΛΛΙΑ
4) ΓΕΡΜΑΝΙΑ
5) ΕΛΛΑΔΑ
6) ΕΣΘΟΝΙΑ
7) ΙΡΛΑΝΔΙΑ
8) ΙΣΠΑΝΙΑ
9) ΙΤΑΛΙΑ
10) ΚΥΠΡΟΣ
11) ΛΕΤΟΝΙΑ
12) ΛΟΥΞΕΜΒΟΥΡΓΟ
13) ΜΑΛΤΑ
14) ΟΛΛΑΝΔΙΑ
15) ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΑ
16) ΣΛΟΒΑΚΙΑ
17) ΣΛΟΒΕΝΙΑ
18) ΦΙΝΛΑΝΔΙΑ
Τα 18 αυτά κράτη έχουν επικυρώσει την Συνθήκη του Μάαστριχτ 1992 χωρίς δήλωση επιφύλαξης σχετικά με το ενιαίο νόμισμα και έχουν επομένως αναλάβει τις διεθνείς υποχρεώσεις που απορρέουν από την συνθήκη.
2) Κράτη που είναι μέλη της ΕΕ και ΔΕΝ είναι στο ευρώ
9 από τα 27 κράτη-μέλη της ΕΕ δεν είναι στο ευρώ. Αυτά υποδιαιρούνται σε 3 ομάδες:
1η ΟΜΑΔΑ
Τα κράτη-μέλη που έχουν επικυρώσει το Μάαστριχτ με ρήτρα εξαίρεσης από το ενιαίο νόμισμα. Περιλαμβάνει 2 κράτη: την Μεγάλη Βρετανία και την Δανία, οι οποίες ακολούθησαν διαφορετική διαδικασία για να καταλήξουν στο ίδιο αποτέλεσμα
ΜΕΓΑΛΗ ΒΡΕΤΑΝΙΑ:
Κατά τις διαπραγματεύσεις του 1991 η βρετανική κυβέρνηση επέβαλε στους εταίρους της :
- Πλήρη εξαίρεση της Βρετανίας από το ενιαίο νόμισμα
- Κι αυτό χωρίς κανένα χρονικό όριο
Θεωρητικά οι υπόλοιπες χώρες- έστω 1- θα μπορούσαν να μπλοκάρουν την συμμετοχή της Βρετανίας στην ΕΕ αλλά καμία χώρα δεν το τόλμησε προφανώς λόγω αμερικανικού δακτύλου. Έτσι η Μεγάλη Βρετανία επικύρωσε το Μάαστριχτ και νομικά παραμένει στην ΕΕ χωρίς όμως να συμμετέχει ποτέ στο ενιαίο νόμισμα.
ΔΑΝΙΑ:
Η δανική κυβέρνηση έθεσε την συνθήκη του Μάαστριχτ σε δημοψήφισμα το 1992 προς τον δανικό λαό, ο οποίος τελικά την καταψήφισε σε ποσοστό 50,7% με συμμετοχή του 83,1%. Οι αμερικάνοι και οι ευρωπαϊστικοί κύκλοι άσκησαν πιέσεις στην δανική κυβέρνηση, ώστε αυτή να θέσει την συνθήκη εκ νέου σε δημοψήφισμα. Η δανική κυβέρνηση δέχτηκε να διενεργήσει 2ο δημοψήφισμα εφόσον θα λάμβανε από τους εταίρους της τα παρακάτω:
1.μη υιοθέτηση του ενιαίου νομίσματος
2.μη συμμετοχή στην κοινή ευρωπαϊκή άμυνα
3.μη συμμετοχή στην κοινή δικαστική συνεργασία
4.άρνηση της αρχής της «ευρωπαϊκής υπηκοότητας»
Οι υπόλοιποι 14 δέχτηκαν τους όρους και οι διαπραγματεύσεις κατέληξαν τελικά στην Διακήρυξη του Εδιμβούργου, 11 & 12.12.1992, σύμφωνα με την οποία «Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αποδέχεται τους όρους της Δανίας, οι οποίοι θα εφαρμοστούν αποκλειστικά στην Δανία και σε κανένα άλλο μέλος, παρόν ή μέλλον».
Με την προσθήκη των νομικών επιφυλάξεων που παρέσχε η Διακήρυξη του Εδιμβούργου, η δανική κυβέρνηση προχώρησε σε 2ο δημοψήφισμα το 1993, το οποίο τελικά υπερψήφισε το Μάαστριχτ με ποσοστό 56,7% (αξίζει να σημειωθεί ότι η νίκη του ΝΑΙ εξαπέλυσε κύμα ταραχών – εξαιρετικά ασυνήθιστες στην Δανία- κατά τις οποίες η αστυνομία άνοιξε πυρ εναντίον των διαδηλωτών με
αληθινές σφαίρες ).
Υπό την πίεση της Επιτροπής και μετά την εισαγωγή του ευρώ στις διατραπεζικές συναλλαγές από 01.01.1999 , η δανική κυβέρνηση προχώρησε σε 3ο (!!!) δημοψήφισμα το 2000 με το ερώτημα αν εγκρίνουν οι Δανοί πολίτες την 3η Φάση της ΟΝΕ (δηλαδή το ευρώ). Το 53,1% ψήφισε ΟΧΙ εκ νέου στο ευρώ.
2η ΟΜΑΔΑ
Τα κράτη-μέλη που έχουν επικυρώσει το Μάαστριχτ χωρίς ρήτρα εξαίρεσης από το ενιαίο νόμισμα αλλά με την επιφύλαξη υιοθέτησής του από ένα μελλοντικό δημοψήφισμα: 1 περίπτωση
ΣΟΥΗΔΙΑ
Όταν η Σουηδία προσχώρησε στην ΕΕ το 1995, η συνθήκη του Μάαστριχτ είχε τεθεί εν ισχύι (01.12.1993). Σ’ αυτές τις συνθήκες, η Σουηδία δεν ήταν σε θέση να απαιτήσει ρήτρα εξαίρεσης από το κοινό νόμισμα όπως είχαν κάνει η Βρετανία και η Δανία πριν την θέση εν ισχύει της συνθήκης. Επιπλέον, η Διακήρυξη του Εδιμβούργου ήταν σαφής (….αποκλειστικά για Δανία, για κανένα άλλο μέλος παρόν ή μέλλον…).
Έτσι, η Σουηδία επικύρωσε την συνθήκη του Μάαστριχτ χωρίς δήλωση επιφύλαξης. Από αυστηρά νομικής πλευράς, η Σουηδία δεσμεύτηκε το 1995 να υιοθετήσει το κοινό νόμισμα αργά ή γρήγορα ό,τι κι αν συμβεί. Ωστόσο, η σουηδική κυβέρνηση γνώριζε πολύ καλά ότι ο λαός της ήταν αντίθετος με την ιδέα εγκατάλειψης της σουηδικής κορώνας και για να κατευνάσει τα πνεύματα αποφάσισε να μην συμμετέχει στην 1η ομάδα των κρατών που θα υιοθετούσαν το ευρώ το 1999. Αφού έλαβε και την σύμφωνη γνώμη των εταίρων της (σε κάτι που τους παρουσίασε ως αστερίσκο στην διαδικασία) ανήγγειλε ότι θα διενεργούσε δημοψήφισμα αργότερα, όταν το ευρώ θα είχε τεθεί σε κυκλοφορία.
Η σουηδική κυβέρνηση αρκέστηκε στην ελπίδα ότι ο ενθουσιασμός που θα προκαλούσε η κυκλοφορία του ευρώ σε φυσικό νόμισμα στις 11 χώρες, θα επηρέαζε και τους Σουηδούς. Αλλά τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν έτσι. Οι Σουηδοί απέρριψαν το ευρώ κατά το δημοψήφισμα του 2003 σε ποσοστό 57,3%. Και αυτό παρά την απίστευτη προπαγάνδα μέχρι εκβιασμού …. υπέρ του ευρώ
(παραδείγματα: η σοσιαλιστική κυβέρνηση έλαβε θέση δημοσίως υπέρ του ευρώ, γεγονός πρωτοφανές για δημοκρατική χώρα, η συμπτωματική δολοφονία της Υπ. Εξ. Άννα Λιντ και κήρυκα του ευρώ 5 μέρες πριν το δημοψήφισμα χρησιμοποιήθηκε από την κυβέρνηση για να μεταπειστούν οι πολίτες, ο διευθυντής της Έρικσον απείλησε ότι αν η Σουηδία δεν περάσει στο ευρώ , θα απολυθούν 10 χιλιάδες εργαζόμενοι ….)
Έκτοτε, η Σουηδία βρέθηκε σε μια αντιφατική κατάσταση: αφ’ενός νομικά όφειλε να υιοθετήσει το ευρώ, υποχρέωση που απέρρεε από την επικύρωση της συνθήκης του Μάαστριχτ , αφ’ετέρου ο κυρίαρχος λαός εκφράστηκε αντίθετα και την απέρριψε με μεγάλο ποσοστό.
Οι Βρυξέλλες και οι ευρωπαιστές πιέζουν για νέο δημοψήφισμα αλλά με τα καταστροφικά νέα από την ευρωζώνη ιδίως μετά την ελληνική κρίση του 2010 δεν τολμούν καν να το προτείνουν.
3η ΟΜΑΔΑ
Τα κράτη-μέλη που έχουν επικυρώσει το Μάαστριχτ χωρίς ρήτρα εξαίρεσης από το ενιαίο νόμισμα αλλά δεν πληρούν ακόμα τα κριτήρια για την υιοθέτηση του ευρώ ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ
1) ΟΥΓΓΑΡΙΑ
2) ΛΙΘΟΥΑΝΙΑ
3) ΠΟΛΩΝΙΑ
4) ΤΣΕΧΙΑ
5) ΡΟΥΜΑΝΙΑ
Αυτή η καθυστέρηση για τεχνικούς λόγους έχει και τα καλά της. Καθώς φαίνεται , μερικά κράτη – ιδίως η Τσεχία – πληρούν μεν τα κριτήρια εισδοχής αλλά καθυστερούν σκοπίμως να ενταχθούν, όπως η Τσεχία: ενώ είχε ανακοίνωσε αρχικά ότι θα εντασσόταν στην ευρωζώνη το 2012, το 2007 το ανέβαλε για το 2015 αλλά ούτε κι αυτό είναι σίγουρο δεδομένης της καταστροφής των χωρών της ευρωζώνης.
πηγή: Θανάσης Λασκαράτος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου